แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีกระสุนปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม ขอให้ลงโทษ เมื่อทางพิจารณาได้ความว่า ทางราชการได้จ่ายกระสุนปืนแบบนี้ให้ตำรวจใช้ในการปราบโจรผู้ร้ายเป็นการเอาไปใช้นอกจากการสงคราม ดังนี้
ก็ไม่มีทางที่จะชี้ขาดว่าเป็นกระสุนที่ใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจมีกระสุนปืนชะนิด ๓ แฉก ๑ นัด อันเป็นเครื่องกระสุนปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม กับจำเลยมีเครื่องประกอบอาวุธปืนและเครื่องกระสุน ฯลฯ ขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์ ๑ ปาก แล้วงดสืบพยานต่อไป วินิจฉัยว่า ลูกกระสุนปืนของกลางเป็นชะนิดแบบ ๘๓ ที่กองทัพญี่ปุ่นเคยเอาใช้ในประเทศไทย เวลานี้ก็ยังใช้ในราชการทหารและตำรวจทั้วไป และทางราชการตำรวจจ่ายกระสุนแบบให้ตำรวจใช้ในการปราบปรามผู้ร้ายอยู่ จะว่าเป็นการใช้เฉพาะในการสงครามไม่ได้ จึงพิพากษาลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ มาตรา ๗๒
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้สืบพยานต่อไป แล้วพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อฟังข้อเท็จจริงว่า ทางราชการได้จ่ายกระสุนปืบแบบนี้ให้ตำรวจใช้ในการปราบปรามผู้ร้าย คือเอาไปใช้นอกจากการสงคราม
ดังนี้ ก็ไม่มีทางที่จะชี้ขาดว่าเป็นกระสุนที่ใช้เฉพาะแต่ในการสงครามดังฟ้อง
จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีไปตามศาลชั้นต้น
