แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุรา ได้ซื้อสุรากลั่นแม่โขงปลอมจากผู้อื่นซึ่งไม่มีสิทธิขายได้โดยชอบด้วยกฎหมายนั้นไม่มีความผิดตาม พระราชบัญญัติสุรา (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2497 มาตรา 40ทวิ เพราะความประสงค์ของมาตรานี้เป็นเรื่องที่ใช้บังคับในกรณีที่ซื้อสุราที่ชอบด้วยกฎหมาย จากผู้ไม่มีสิทธิขายได้ ไม่ใช่ซื้อสุราผิดกฎหมาย เพราะสุราผิดกฎหมายไม่มีผู้ใดมีสิทธิจะขายได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้เป็นผู้จำหน่ายสุราได้ซื้อสุรากลั่นแม่โขงปลอม 35 ดีกรี (บางยี่ขัน) จากผู้ไม่มีสิทธิขายจำนวน 6 ขวด โดยรู้ว่าเป็นสุรากลั่นที่ทำฝ่าฝืนกฎหมายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากอธิบดีกรมสรรพสามิต หรือผู้รักษาการแทน และแล้วจำเลยบังอาจนำออกแสดงเพื่อขายในร้านค้านั้น และขายไปแล้วครึ่งขวดขอให้ลงโทษตามกฎหมายสุรา
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลอาญาพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานซื้อหรือมีไว้ในครอบครองซึ่งสุรามิชอบด้วยกฎหมายตามพระราชบัญญัติสุรา พ.ศ. 2493 มาตรา 31,32 (ที่แก้ไขโดยพระราชบัญญัติสุรา (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2497) ปรับ 800 บาท ลดกึ่งหนึ่งฐานรับสารภาพปรับ 400 บาท ไม่เสียให้จัดการตามกฎหมายอาญา มาตรา 18 ของกลางริบ ส่วนคำขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติสุรา ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2497 มาตรา 40 ทวิ เพราะจำเลยผู้ได้รับอนุญาตขาย ซื้อสุราจากผู้ไม่มีสิทธิขายได้โดยชอบด้วยกฎหมายนั้นเห็นว่าความประสงค์มาตรานี้เป็นเรื่องที่ซื้อสุราที่ชอบด้วยกฎหมายไม่ใช่ซื้อสุราผิดกฎหมายเพราะสุราผิดกฎหมายไม่มีผู้ใดมีสิทธิจะขายได้ จึงให้ยกเสีย
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาตรวจสำนวนประชุมปรึกษาคดีนี้แล้วเห็นพ้องด้วยข้อวินิจฉัยของศาลทั้งสอง ในปัญหาข้อกฎหมายนี้เพราะสุราที่ผิดกฎหมายไม่มีผู้ใดมีสิทธิขายได้ กรณีจึงไม่เข้าอยู่ในข่าย มาตรา 40 ทวิ ฎีกาฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
