แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุรา ได้ซื้อสุรากลั่นแม่โขงปลอมจากผู้อื่นซึ่งไม่มีสิทธิขายได้โดยชอบด้วย ก.ม.นั้น ไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.สุรา (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2493 ม.40 ทวิ เพราะความประสงค์ของมาตรานี้เป็นเรื่องที่ใช้บังคับในกรณีที่ซื้อสุราที่ชอบด้วย ก.ม.จากผู้ไม่ไม่สิทธิขายได้ ไม่ใช่ซื้อสุราผิด ก.ม. เพราะสุราผิด ก.ม.ไม่มีผู้ใดมีสิทธิจะขายได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้เป็นผู้จำหน่ายสุรา ได้ซื้อสุรากลั่นแม่โขงปลอม ๓๕ ดีกรี (บางยี่ขัน) จากผู้ไม่มีสิทธิขายจำนวน ๖ ขวด โดยรู้ว่าเป็นสุรากลั่นที่ทำฝ่าฝืน ก.ม. โดยไม่ได้รับอนุญาตจาก อธิบดีกรมสรรพสามิต หรือผู้รักษาการแทน และแล้วจำเลยบังอาจนำออกแสดงเพื่อขายในร้านค้านั้น และขายไปแล้วครึ่งขวด ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.สุรา
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลอาญาพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานซื้อหรือมีไว้ในครอบครองซึ่งสุรามิชอบด้วย ก.ม.ตาม พ.ร.บ.สุรา พ.ศ.๒๔๙๓ ม.๓๑-๓๒ (ที่แก้ไขโดย พ.ร.บ.สุรา (ฉบับที่ ๒) พ.ศ.๒๔๙๗) ปรับ ๘๐๐ บาท ลดกึ่งหนึ่งฐานรับสารภาพปรับ ๔๐๐ บาท ไม่เสียให้จัดการตาม ก.ม.อาญา ม.๑๘ ของกลางริบ ส่วนคำขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.สุรา ฉบับที่ ๒ พ.ศ.๒๔๙๗ ม.๔๐ ทวิ เพราะจำเลยผู้ได้รับอนุญาตขาย ซื้อสุราจากผู้ไม่มีสิทธิขายได้โดยชอบด้วย ก.ม.นั้นเห็นว่าความประสงค์มาตรานี้เป็นเรื่องที่ซื้อสุราที่ชอบด้วย ก.ม.ไม่ใช่ซื้อสุราผิด ก.ม.เพราะสุราผิด ก.ม.ไม่มีผู้ใดมีสิทธิจะขายได้ จึงให้ยกเสีย
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาตรวจสำนวนประชุมปรึกษาคดีนี้แล้ว เห็นพ้องด้วยข้อวินิจฉัยของศาลทั้งสอง ในปัญหาข้อ ก.ม.นี้ เพราะสุราที่ผิด ก.ม.ไม่มีผู้ใดมีสิทธิขายได้ กรณีจึงไม่เข้าอยู่ในข่าย ม.๔๐ ทวิ ฎีกาฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
