แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
หลักการตีความของกฎหมายโดยทั่ว ๆ ไป
การที่มิได้ปิดอากรแสตมป์ในตราสารอันฝ่าฝืนต่อพ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ๆ ได้วางโทษเป็นทางอาญาเท่านั้น หกได้กำหนดหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้กระทำผิดต้องเสียอากรเพิ่มไม่ ผู้นั้นจึงไม่ต้องเสียอากรเพิ่ม
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 มิได้มีข้อความบังคับว่าผู้ที่ฝ่าฝืนมิได้ปิดอากรแสตมป์ ซึ่งต้องปิดตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่แล้ว ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นี้ก็จำต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.นี้ด้วยเหมือนกัน (คือสั่งให้ใช้บังคับย้อนหลัง)
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 เป็นกฎหมายเพิ่มหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้มิได้ปิดอากรแสตมป์ต้องเสียอากรเพิ่ม โดยมิได้ยกเว้นโทษทางอาญาตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ประการใดให้
หลักการตีความของพ.ร.บ.ใด ๆ โดยทั่วไปต้องถือว่า พ.ร.บ.ที่ออกใหม่ไม่มีผลย้อนหลังกะทบกะเทือนถึงการกระทำที่เป็นมาแล้วก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นั้น
ผู้ที่มิได้ปิดอากรแสตมป์อันฝ่าฝืนต่อ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 นั้น จะถูกบังคับให้ต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.ฉะบับหลังนี้ไม่ได้
ย่อยาว
จำเลยออกใบรับเงินค่าเช่าเกินกว่า ๒๐ บาทให้แก่ผู้เช่าโดยไม่ปิดอากรแสตมป์ตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ ๒๔๗๕ รวมเป็นใบรับ ๑๔ ฉะบับ แต่เวลาที่ออกใบรับนั้นเป็นเวลาก่อนใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ พ.ศ.๒๔๗๙ โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยเสียเงินอากรแสตมป์อีก ๓๕๐ บาทตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ พ.ศ.๒๔๗๙
ศาลชั้นต้นเห็นว่าฟ้องโจทก์ขากอายุความแล้ว โดยเกินเวลา ๑ ปี จึงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ใบรับนั้นแม้ในฉะบับหลังที่สุดก็ได้ออกก่อนใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ พ.ศ. ๒๔๗๙ จึงยกกฎหมายนี้มาปรับคดีไม่ได้ พิพากษายืนให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาเห็นว่า ตราสารรายพิพาทซึ่งทำขึ้นก่อนวันใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ ซึ่งโจทก์ยกขึ้นอาศัยฟ้องคดีนี้ เมื่อได้ทำขึ้นโดยมิได้ปิดอากรแสตมป์บริบูรณ์ การกระทำก็ฝ่าฝืนต่อ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ ๒๔๗๕ ซึ่งได้วางโทษเป็นทางอาญาเท่านั้น หาได้กำหนดหน้าที่ในทางแพ่งให้จำเลยต้องเสียอากรเพิ่มไม่จำเลยจึงไม่ต้องเสียอากรเพิ่ม หลังจากจำเลยได้ทำความผิดแล้วจึงได้มี พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ เพิ่มหน้าที่ในทางแพ่งให้ต้องเสียอากรเพิ่มโดยมิได้ยกเว้นโทษทางอาญาตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ ๒๔๗๕ แต่ประการใดหลักการตีความของ พ.ร.บ.ทั่ว ๆ ไป ต้องถือว่า พ.ร.บ.ที่ออกใหม่ไม่มีผลย้อนหลังไปกะทบกะเทือนเพิ่มหน้าที่อย่างใด ๆ ต่อผู้กระทำการฝ่าฝืนกฎหมายอยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นั้น พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ ๔ มิได้มีข้อความบ่งให้เห็นว่าผู้ที่ได้ทำการฝ่าฝืนโดยมิได้ปิดอากรแสตมป์ซึ่งต้องปิดตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ ๒๔๗๕ อยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นั้น จะต้องเสียอากรเพิ่ม จึงยก พ.ร.บ.นี้มาบังคับคดีนี้ไม่ได้ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
