คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 129/2504

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ของที่จำเลยสั่งเข้ามาจากต่างประเทศอันจะต้องเสียภาษีศุลกากรนั้น เมื่อไม่ได้ความว่าจำเลยได้ปกปิด ไม่แสดงรายการหรือแสดงรายการอันเป็นเท็จ หรือชักพาให้ผิดหลงแล้ว ก็ไม่มีการกระทำที่จะอ้างเป็นมูลความผิดเอาแก่จำเลยแต่อย่างใด

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทเบลโก-ไทยเอเยนซี จำกัด จำเลยที่ ๒ เป็นชิปปิ้งออกของของบริษัทดังกล่าว ได้สมคบกันหลีกเลี่ยงภาษีศุลกากร ยื่นใบขนสินค้าและตราสารต่างๆ ต่อพนักงานเจ้าหน้าที่โดยเป็นเท็จ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยไม่มีความผิด พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่มีผู้พิพากษาฝ่ายข้างน้อยเห็นแย้งว่าจำเลยควรมีความผิดและอนุญาตให้โจทก์ฎีกาต่อไปได้
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ของที่จำเลยสั่งเข้ามาอันจะต้องเสียค่าอากรในคดีนี้ ที่โจทก์เรียกว่าประตูน้ำเหล็กหล่อนี้ ในสัญญาที่จำเลยทำขายให้กับกรมโยธาเทศบาล ใช้คำว่า cast iron gate valves ในคำขอเปิดเครดิตต่อธนาคาร เรียกว่า cast iron fullway gate valves ข้อโต้เถียงกันคงมีแต่ว่า ของรายนี้เป็นประตูน้ำหรือเป็นเพียงเครื่องอุปกรณ์ติดต่อท่อน้ำ ประตูน้ำนี้มีที่ติดต่อกับท่อประปาเพื่อให้น้ำผ่านและบังคับเปิดปิดให้ผ่านมากน้อยได้ ถึงแม้ผู้จัดการคนก่อนของบริษัทจำเลยจะได้เสียค่าอากรไปแล้วโดยเขียนชื่อสินค้าว่า fullway gate valves ก็จริง แต่จำเลยเห็นว่า ควรต้องเสียค่าอากรในประเภทเครื่องอุปกรณ์ติดต่อท่อน้ำ จำเลยจึงให้เขียนในใบขนว่า tube fitting ให้ตรงกับประเภทของในพิกัดที่ ๘๙ และตรงตามใบอินวอยส์ แต่จำเลยก็มิได้เขียนข้อความเพียงเท่านี้ จำเลยได้เขียนต่อไปในวงเล็บให้ปรากฎโดยชัดแจ้งอีกด้วยว่า fullway gate valves อันบ่งถึงลักษณะเฉพาะของของรายนี้กำกับไว้ด้วย ศาลฎีกาไม่เห็นว่า การที่จำเลยเขียนข้อความดังกล่าวในใบขน อันเป็นข้อความที่โจทก์ยกขึ้นกล่าวหาจำเลยตามที่ระบุมาในฟ้อง จะเป็นการปกปิด เป็นความเท็จ หรือชักพาให้ผิดหลงแต่อย่างใด คำว่า fullway gate valves ซึ่งเป็นชื่อเรียกของรายนี้ จำเลยก็ได้เขียนลงไว้โดยชัดแจ้งแล้ว จะวงเล็บหรือไม่วงเล็บก็ไม่ทำให้คำที่เขียนไว้นี้คลายความชัดเจนลงไปอย่างใด คดีนี้ไม่ได้ความว่าจำเลยสมคบกับเจ้าหน้าที่ผู้ใดกระทำการหลีกเลี่ยงภาษีอากรหากเจ้าหน้าที่จะพลั้งเผลอไม่ทักท้วง ก็ไม่ใช่เหตุที่จะทำให้จำเลยกลายเป็นผู้กระทำความผิดทางอาญาไป
ที่โจทก์ฎีกาว่า ปัญหาข้อสำคัญอยู่ที่ว่าของรายนี้จะต้องเสียค่าอากรตามพิกัดประเภท ๘๙ หรือ ๑๙๘ เท่านั้น เพราะกฎหมายบัญญัติไว้ชัดแจ้งว่าผู้ใดเกี่ยวข้องด้วยประการใดๆ ก็ต้องมีความผิด นั้น เห็นว่าเมื่อคดีไม่ได้ความเลยว่าจำเลยได้ปกปิด ไม่แสดงรายการหรือแสดงรายการเป็นเท็จ ไม่บริบูรณ์หรือชักพาให้ผิดหลงแล้ว ก็ไม่มีการกระทำที่จะอ้างเป็นมูลความผิดเอาแก่จำเลยแต่อย่างใด การที่จำเลยระบุข้อความดังกล่าวแล้วเพื่อขอเสียภาษีตามพิกัดประเภท ๘๙ นั้น พิกัดอัตราประเภทใดเป็นพิกัดที่ถูกต้องสำหรับของรายนี้ เป็นแต่ความเห็นของจำเลย ไม่เป็นข้อความที่จะฟังเป็นจริงหรือเท็จที่จะอ้างเอาเป็นความผิดแก่จำเลยได้อย่างไร
พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์

Share