แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มีการเลี้ยงอาหารและสุราคนงานในวันสิ้นปี ผู้เสียหายได้กล่าวอบรมคนงานให้สามัคคีกันจำเลยซึ่งเป็นคนงาน เมาสุราได้ชักมีดยาวทั้งตัวทั้งด้ามประมาณ 1 คืบ ออกมาแทงผู้เสียหาย 1 ที แล้ววิ่งหนีไป ผู้เสียหายไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลกลาง 9 วันแล้ว ซื้อยาไปรักษาตัวที่บ้านอีก 20 วัน แผลหายสนิท จึงไปทำงานตามปกติ แต่เหตุที่ผู้เสียหายไม่ไปทำงาน ไม่ปรากฏว่าหากขืนทำจะมีอาการเป็นประการใด แพทย์ประจำโรงพยาบาลกลางได้มาเบิกความเป็นพยานโจทก์ว่าบาดแผลผู้เสียหายรักษา 15 วันหาย เช่นนี้วินิจฉัยว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 เท่านั้น ไม่ใช่เรื่องพยายามฆ่าคน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคนตายโดยเจตนา ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๒๕๐, ๖๐, ๒๕๖.
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๖๐ จำคุก ๖ ปี ลดฐานปราณีตามมาตรา ๕๙ เสีย ๔ ปี คงจำคุก ๖ ปี
จำเลยอุทธรณ์, – ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามมาตรา ๒๕๔ จำคุก ๒ ปี
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกา ตรวจปรึกษาคดีแล้ว ได้ความว่าจำเลยเป็นคนงานสำรองในโรงฆ่าสุกรอยู่ในความบังคับบัญชาของนายสมิง เมื่อวันเกิดเหตุได้มีการเลี้ยงอาหารและสุรา คนงานในวันสิ้นปี ที่ร้านกาแฟใกล้ๆโรงงานก่อนเกิดเหตุนายสมิงได้กล่าวอบรมสั่งสอนคนงานให้สามัคคีกัน ถ้อยคำที่กล่าวอาจไม่สบอารมย์จำเลย จำเลยเมาสุราได้ชักมีดยาวทั้งตัวและด้ามประมาณ ๑ คืบแทงนายสมิง ๑ ทีแล้ววิ่งหนีไป นายสมิงไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลกลาง ๙ วันแล้วซื้อยาไปรักษาตัวที่บ้านอีก ๒๐ วัน แผลหายสนิทจึงไปทำงานตามปกติ เหตุที่นายสมิงไม่ไปทำงาน ไม่ปรากฎว่า หากขืนทำจะมีอาการเป็นประการใด แพทย์ประจำโรงพยาบาลกลางได้มาเบิกความเป็นพยานโจทก์ว่า บาดแผลนายสมิงรักษา ๑๕ วันหาย ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยทำร้ายนายสมิงมีบาดเจ็บตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔ ชอบแล้ว รูปคดีไม่ส่อแสดงว่าจำเลยพยายามฆ่านายสมิง จึงพิพากษายืน
