แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำบรรยายฟ้อง ตัดสินพฤตติการณ์ซึ่งถือได้ว่าใบชัณสูตร์บาดแผลเป็นส่วน 1 ของฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทง ถ.มีบาดเจ็บปรากฎตามใบชันสูตร์บาดแผลของกรมการอำเภอซึ่งจะได้ส่งศาลในวันพิจารณาขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๖-๒๕๘-๖๓ ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยทำร้าย ถ.มีบาดแผลเจ็บสาหัสจริง แต่โจทก์มิได้บรรยายในฟ้องว่า เป็นแต่อ้างมาตรา ๒๕๖ ขึ้นมาถอย ๆ จะลงโทษตามมาตรา ๒๕๖ ไม่ได้ตามนัยฎีกาที่ ๖๔๙/๒๔๗๑ พิพากษาให้จำคุก ๑ ปี ตามมาตรา ๒๕๔
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลย ๒ ปีตามมาตรา ๒๕๖
ศาลฎีกาเห็นว่าฟ้องโจทก์ได้กล่าวไว้แล้วว่าบาดเจ็บของ ถ.มีตามใบบันสูตร์ ๆ ปรากฎว่าบาดแผลนั้นถึงสาหัส แลเห็นพ้องด้วยที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าใบชันสูตร์มีความอย่างไรย่อมเป็นส่วน ๑ แห่งข้อความตามฟ้อง จริงอยู่โจทก์ควรกล่าวในฟ้องให้ชัดแต่เท่าที่กล่าวแล้วก็ฟังได้ว่าพอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจได้ โดยโจทก์ได้ส่งใบชันสูตร์ในวันคำถามคำให้การจำเลย แลศาลได้สอบถามจำเลยตามใบชันสูตร์นั้นแล้ว คำพิพากษาที่ศาลชั้นต้นยกขึ้นอ้างไม่ตรงกับรูปคดีจึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
