แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติรถยนต์ พ.ศ. 2473 มาตรา 24 ตามที่เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติรถยนต์ (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2479 วรรค 3 ที่ว่า “ห้ามิให้ใช้รถยนต์อื่นรับจ้างหาผลประโยชน์โดยรับคนโดยสารซึ่งเสียค่าโดยสารเป็นรายตัวรายทางในเขตถนนที่ได้รับอนุญาตให้มีรถประจำทางขึ้น ฯลฯ” นั้น หมายความว่าห้ามรถยนต์อื่นที่มิใช่รถยนต์ประจำทางที่ได้รับอนุญาตแล้ว
ประกอบการขนส่งประจำทางด้วยรถยนต์ก่อนได้รับใบอนุญาต และต่อมาได้รับใบอนุญาตให้ประกอบการขนส่งได้ย้อนหลังไป การประกอบการขนส่งก่อนได้รับใบอนุญาตแต่อยู่ในระหว่างเวลาที่ระบุไว้ในใบอนุญาตย่อมไม่เป็นความผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๐๙ จำเลยขับรถยนต์รับจ้างวิ่งรับจ้างหาผลประโยชน์รับคนโดยสารตามเส้นทางสายทุ่งสง-นครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นเขตถนนที่บริษัทนครขนส่งจำกัด เป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ทำการขนส่งประจำทาง ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติรถยนต์ฯ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าบริษัทนครขนส่งจำกัดได้รับอนุญาตให้ประกอบการขนส่งประจำทางด้วยรถยนต์บนเส้นทางจากนครศรีธรรมราชถึงทุ่งสง ส่วนจำเลยเป็นลูกจ้างของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการซึ่งได้รับอนุญาตให้ประกอบการขนส่งประจำทางสายภูเก็ตถึงนครศรีธรรมราช มีระยะเวลา ๕ ปี นับแต่วันที่ ๒๒ กันยายน ๒๕๐๙ ถึงวันที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๑๔ และในวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๐๙ จำเลยได้ขับรถยนต์ของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการทับเส้นทางของบริษัทขนส่งจำกัดท่อำเภอร่อนพิบูลย์ ซึ่งอยู่ในเส้นทางของบริษัทนครขนส่งจำกัด และห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการร่วมกัน เห็นว่าพระราชบัญญัติรถยนต์ พ.ศ. ๒๔๗๓ มาตรา ๒๔ และเพิ่มเติมความเป็นวรรค ๒ และ ๓ ของมาตรา ๒๔ โดยมาตรา ๗ แห่งพระราชบัญญัติรถยนต์ (ฉบับที่ ๗) พ.ศ. ๒๔๗๙ แต่ที่เกี่ยวกับคดีนี้คือมาตรา ๒๔ วรรค ๓ ซึ่งบัญญัติว่า “ห้ามมิให้ใช้รถยนต์อื่นรับจ้างหาผลประโยชน์โดยรับคนโดยสารซึ่งเสียค่าโดยสารเป็นรายตัวตามรายทางในขตถนนที่ได้รับอนุญาตให้มีรถประจำทางขึ้น ฯลฯ” นั้น เมื่อจำเลยเป็นคนขับรถยนต์ประจำทางของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการซึ่งได้รับอนุญาตให้ประกอบการขนส่งจากภูเก็ตถึงนครศรีธรรมราช รถยนต์ของจำเลยจึงไม่ใช่รถยนต์อื่นตามความหมายของมาตรา ๒๔ วรรค ๓ นี้ เพราะรถของจำเลยเป็นรถยนต์ประจำทางที่ได้รับอนุญาตแล้ว ส่วนข้อที่ว่า ใบอนุญาตให้ประกอบการขนส่งประจำทางของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการได้รับอนุญาตเมื่อเดือนเมษายน ๒๕๑๐ คือหลังจากวันเกิดเหตุคดีนี้แล้วนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าใบอนุญาตของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการแม้จะเพิ่งออกให้เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๑๐ แต่ตามใบอนุญาตนั้นมีข้อความว่านายทะเบียนออกใบอนุญาตฉบับนั้นให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการประกอบการขนส่งประจำทางด้วยรถยนต์โดยสารจากภูเก็ตถึงนครศรีธรรมราชมีระยะเวลา ๕ ปี นับแต่วันที่ ๒๒ กันยายน ๒๕๐๙ ถึงวันที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๑๔ ฉะนั้นการเดินรถยนต์ขนส่งประจำทางของจำเลยซึ่งเป็นลูกจ้างของห้างหุ้นส่วนจำกัดนครบริการจึงอยู่ในระหว่างเวลาที่ได้รับอนุญาตแล้ว
พิพากษายืน
