แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยบอกเจ้าทุกข์ว่าได้ยินเสียงผู้หญิงร้องในบ้านจำเลยในคืนวันที่ผูกพี่ลูกน้องของเจ้าทุกข์ผูกคอตายในห้องติดกับห้องเจ้าทุกข์และขอค่าปิดปาก 40 บาท เจ้าทุกข์ยอมสัญญาว่าจะให้ค่าปิดปากตามที่เรียกร้องดังนี้มีผิดตาม ม.303 ฟ้อง ตัดสิน โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.303 ตอน 2 ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.303 ตอนต้นได้
ย่อยาว
ได้ความว่าหญิงลูกพี่ลูกน้องของ อ.เจ้าทุกข์ผูกคอตายที่ห้องติดกับห้อง อ.ครั้นวันรุ่งขึ้น ร.จำเลยได้ไปหา อ.ที่ห้องและบอกว่ามีคนได้ยินเสียงคนร้างให้ช่วยในบ้าน อ.ในคืนวันเกิดเรื่องผูกคอตาย แล้วพา อ. ไปชี้ ป.จำเลยว่าเป็นคนได้ยินเสียงร้องและว่าสถานีตำรวจให้สินบน ๔๐ บาท ถ้าอ.ให้เงิน ๔๐ บาทเป็นค่าปิดปาก ป.จำเลยจะไม่ไปสถานีตำรวจ อ.รับจะให้ วันต่อมา อ.ได้ให้เงิน ป.จำเลย ๑ บาท
ศาลฎีกาตัดสินว่าการที่ ป.จำเลยพูดว่าได้ยินเสียงร้องในบ้าน อ.นั้นเป็นการแสดงว่าการตายของหญิงนั้นไม่ใช่ตายโดยสมัครใจและเมื่อร้องออกมาจากบ้านเจ้าทุกข์ น่าจะมีผู้อื่นฆ่า จึงเรียกร้องเงินค่าปิดปากจาก อ.ดังนี้ เห็นว่าคำกล่าวของจำเลยเป็นอุบายเอามูลเหตุจากหญิงฆ่าตัวตายจากห้องติดกับห้อง อ.มาใช้ขู่เข็ญ การที่อ.สัญญาจะให้เงินแก่จำเลยเป็นพะยานว่าถูกขืนใจเพราะกลัวจำเลยจะแกล้งใส่ความให้เดือดร้อน เห็นว่าความผิดของจำเลยเกิดขึ้นเมื่อ อ.รับสัญญา ส่วนที่โจทก์อ้างมาตรา ๓๐๓ ตอน ๒ ฐานฉกรรจ์เป็นข้อลงโทษจำเลยนั้นเมื่อไม่มีข้อฉกรรจ์อย่างใดก็ลงโทษตามมาตรา ๓๐๓ ตอนต้นได้ พิพากษากลับศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๐๓ ตามศาลเดิม
