แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อย่างไรเรียกว่าเงินมัดจำ เงินประกันเรียกดอกเบี้ยได้แต่วันที่คู่สัญญาฝ่ายหนึ่งผิดสัญญา
ย่อยาว
โจทก์ได้ทำสัญญารังเหมาส่งอาหารนักโทษมีกำหนด ๑ ปี แลได้วางเงินประกันไว้ ๑๐๐๐ บาท ตามข้อสัญญามิว่า ถ้าโจทก์ผิดสัญญาต้องถูกปรับครั้งหนึ่งเปนเงิน ๘๐ บาท ต่อมาจำเลยไม่อนุญาตให้โจทก์หรือผู้แทนเข้าไปดูการจ่ายอาหารนักโทษในเรือนจำ โจทก์จึงเลิกสัญญาและขอเงิน ๑๐๐๐ บาทคืน จำเลยต่อสู้ว่าเงิน ๑๐๐๐ บาทเปนเงินมัดจำ เมื่อโจทก์ทำผิดสัญญาจำเลยจึงริบเสีย
ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์บอกเลิกสัญญาได้ แลเห็นว่าเงิน ๑๐๐๐ บาทนั้นเปนเบี้ยปรับในการผิดสัญญา มิใช้เงินมัดจำจึงตัดสินให้จำเลยคืนเงิน ๑๐๐๐ บาทแก่โจทก์กับให้เสียดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปี
ศาลฎีกาเห็นว่า เงิน ๑๐๐๐ บาทที่โจทก์วางไว้นั้นเปนเงินประกันสำหรับที่จะต้องถูกปรับฐานผิดสัญญา จะสงเคราห์เข้าเปนเงินมัดจำตาม ม.๓๗๗ หาได้ไม่ แลข้อที่โจทก์บอกเลิกสัญญาเสียจะเปนการผิดสัญญาหรือไม่ไม่จำเปนต้องวินิจฉัยในชั้นนี้ เพราะเมื่อจำเลยไม่มีอำนาจริบเงินนี้ได้ จำเลยก็ต้องคืนให้โจทก์ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
