แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์บรรยายฟ้องกล่าวถึงการกระทำทั้งหลายที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำผิดไว้ครบถ้วนแล้ว ตามบทมาตราที่โจทก์ฟ้อง คือบรรยายได้ความว่าในเขตควบคุมการแปรรูปไม้จำเลยได้แปรรูปไม้และมีไม้แปรรูปเกิน 0.20 เมตรลูกบาศก์ โดยไม่ได้รับอนุญาตซึ่งครบถ้วนเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ม.48 แล้ว ดังนี้ โจทก์ไม่จำต้องบรรยายถึง ม.50 อันเป็นข้อยกเว้นไว้ด้วยว่า ไม้แปรรูปนั้นแปรรูปมาจากไม้แปรรูปหรือไม้ซุงไม้ท่อน เพราะมิใช่องค์เกณฑ์ของความผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจแปรรูปไม้ตะเคียนซึ่งเป็นไม้หวงห้ามตามพระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม พ.ศ.๒๔๙๙ และมีไม้แปรรูปดังกล่าวนี้ซึ่งมีเนื้อไม่เกิน ๐.๒๐ ลูก บาศก์เมตรไว้ ในความครอบครองของจำเลย ที่ตำบลห้วยสักซึ่งเป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ ฯ และจำเลยได้ชักลากนำไม้แปรรูปดั่งกล่าวโดยไม่มีใบเบิกทางของพนักงานเจ้าหน้าที่
จำเลยรับสารภาพว่า ได้แปรรูปไม้ ชักลากไม้ และมีไม้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตจริง
โจทก์ จำเลยไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำบรรยายฟ้องของโจทก์ ไม่ครบองค์เกณฑ์ที่จะลงโทษจำเลยฐานแปรรูปไม้ และมีไม้แปรรูปไม่รับอนุญาต จึงพิพากษาลงโทษจำเลยฐานชักลากนำไม้เคลื่อนที่โดยไม่มีใบเบิกทางสถานเดียว ไม้ของกลางมิใช่มีไว้หรือได้มาเนื่องจากการกระทำผิดต่อ พ.ร.บ.ป่าไม้ จึงไม่ริบ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องของโจทก์เกี่ยวกับ ม.๔๘ แห่ง พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.๒๔๘๔ โจทก์บรรยายครบถ้วนตาม ม.๑๕๘ แห่ง ป.วิ.อาญาแล้ว พิพากษากลับศาลชั้นต้นว่า จำเลยมีผิดฐานแปรรูปไม้โดยไม่ได้รับอนุญาต และมีไม้แปรรูปไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม้ของกลางให้ริบ ให้ยกฟ้องของโจทก์ในข้ออื่นเสีย
จำเลยฎีกาว่าคำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่สมบูรณ์พอจะลงโทษจำเลยได้
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหามีว่า ในข้อหาของโจทก์ ฐานแปรรูปไม้และมีไม้แปรรูปไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น โจทก์จำเป็นจะต้องบรรยายถึงข้อความตามมาตรา ๕๐ แห่ง พ.ร.บ.ป่าไม้ด้วยหรือไม่ เมื่อพิเคราะห์ฟ้องแล้วเห็นได้ว่าโจทก์กล่าวถึงการกระทำทั้งหลายที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำผิดไว้ครบถ้วนแล้ว ส่วนมาตรา ๕๐ ดั่งกล่าว เป็นบทบัญญัติยกเว้นโทษ มิใช่องค์เกณฑ์ของความผิด จึงไม่จำเป็นจะต้องบรรยายไว้ในฟ้อง พิพากษายืน
