แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ฟ้องซึ่งลงลายมือชื่อโจทก์และผู้เขียนหรือพิมพ์ แต่มิได้ลงลายมือชื่อผู้เรียง ไม่ถูกตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(7) เป็นฟ้องไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลยกฟ้อง
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดของพนักงานในองค์การหรือหน่วยงานของรัฐ พ.ศ. 2502 มาตรา 3,4 จำคุก 2 ปี 6 เดือน กับให้ใช้ทรัพย์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมิได้ทำผิดพิพากษากลับให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “คดีอาญานั้น ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 บัญญัติว่า “ฟ้องต้องทำเป็นหนังสือและมี ฯลฯ (7) ลายมือชื่อโจทก์ ผู้เรียง เขียนหรือพิมพ์ฟ้อง” ปรากฏว่าตามคำฟ้องของโจทก์ โจทก์และผู้เขียนหรือพิมพ์ฟ้องได้ลงลายมือชื่อไว้แล้ว แต่ผู้เรียงมิได้ลงลายมือชื่อในคำฟ้อง เห็นว่า ฟ้องที่ไม่มีลายมือชื่อผู้เรียงไม่เป็นฟ้องที่ถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(7) (คำพิพากษาฎีกาที่ 229/2490 คดีระหว่างพนักงานอัยการจังหวัดพิษณุโลก โจทก์ นางผัน แซ่ซือ จำเลย) อนึ่ง ปัญหาที่ว่า ฟ้องของโจทก์ไม่มีลายมือชื่อผู้เรียงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องนั้น เป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน (คำพิพากษาฎีกาที่ 749-750/2499 คดีระหว่าง พนักงานอัยการจังหวัดลำพูน โจทก์ นายปวน จันทร์สิบ จำเลย) ศาลฎีกามีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยได้ ดังนั้นฟ้องของโจทก์เป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลต้องยกฟ้องเสีย”
พิพากษายืน
