แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลูกหนี้ของผู้ล้มละลายชำระหนี้ให้ผู้ล้มละลายเมื่อภายหลังวันศาลได้มีคำสั่งให้รักษาทรัพย์ชั่วคราวของผู้ล้มละลายแล้วดังนี้ จะแก้ตัวว่าไม่รู้ว่าเจ้าหนี้เปนคนล้มละลายไม่ได้ถือเอาวันศาลสั่งรักษาทรัพย์ ไม่ใช่วันประกาศในหนังสือพิมพ์เปนเกณฑ์สำหรับบุคคลภายนอก
ย่อยาว
คดีนี้ ซ.ลูกหนี้ ฮ.จำเลยผู้ล้มละลายได้ชำระหนี้ให้จำเลยไปเมื่อวันที่ ๒๖-๒๗ มีนาคม ๒๔๗๑ ซึ่งเปนเวลาภายหลังวันศาลแพ่งมีคำสั่งให้รักษาทรัพย์ของจำเลยชั่วคราว คือ ศาลแพ่งมีคำสังให้รักษาทรัพย์ชั่วคราวของจำเลยเมื่อวันที่ ๒๒/๑๒/๒๔๗๑ ศาลออกหมายตั้งเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ชั่วคราววันที่ ๒๓/๑๒/๒๔๗๑ และประกาศในราชกิจจาฉะบับลงวันที่ ๓๑/๑๒/๒๔๗๑ กับประกาศในหนังสือพิมพ์รายวันวันที่ ๒๗/๑๒/๒๔๗๑ ดังนี้ มีปัญหาว่า ข.จะยกเอาข้อที่ตนไม่ทราบว่าจำเลยเปนคนล้มละลายขึ้นเปนข้อต่อสู่คดีได้หรือไม่
เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ ศาลแพ่ง และศาลอุทธรณ์มีคำสั่งต้องกันว่า ข้อต่อสู้ของจำเลยฟังไม่ขึ้น
ซ.ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ม.๑๔ แห่ง พรบ ล้มละลายมีว่า ในระวางเวลาตั้งแต่มีคำสั่งให้รักษาทรัพย์ชั่วคราวหรือให้ล้มละลาย เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ผู้เดียวมีอำนาจจัดการเกี่ยวแก่ทรัพย์สมบัติของลูกหนี้ตลอดจนการรับเงินหรือทรัพย์ซึ่งผู้ล้มละลายควรได้รับ เพราะฉะนั้นข้อต้อสู้ของ ซ.จึงฟังไม่ได้เว้นแต่การชำระหนี้ตาม ม. ๔๗ อนุมาตรา ๑ หรือ ๒ จึงตัดสินยืนตามศาลล่าง
