แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สามีภริยาแยกกันอยู่ประมาณ 8 ปี เนื่องจากเกิดทะเลาะกันต่างไม่พอใจอยู่รวมกัน ภริยาจึงแยกไปอยู่ที่อื่น อันเป็นความพอใจของสามี ส่วนสามีคงอยู่ที่บ้านเรือนเดิม ตลอดเวลาที่แยกกันอยู่สามีไม่ได้ให้ความอุปการะส่งเสียเงินทองเลี้ยงดูภริยาอย่างใดเลยดังนี้ ถือได้ว่าสามีได้สละละทิ้งภริยาตาม ป.พ.พ.ม.39(2) แล้ว ภริยาจึงย่อมทำการผูกพันส่วนของตนในสินบริคนห์ได้โดยมิพักต้องได้รับอนุญาตจากสามี
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นภริยาโจทก์เอาที่ดินพิพาทอันเป็นสินบริคนห์ของโจทก์ไปขายให้จำเลยที่ ๒ โดยมิได้รับความยินยอมของโจทก์โจทก์จึงบอกล้างนิติกรรมนั้นแล้ว จำเลยก็เพิกเฉยเสีย จึงให้ศาลพิพากษาทำลายนิติกรรมการขายดังกล่าว
จำเลยที่ ๑ ต่อสู้ว่ามีสิทธิขายไว้
จำเลยที่ ๒ ต่อสู้ว่า ซื้อไว้โดยสุจริต
ศาลแพ่งพิจารณาพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าที่ดินพิพาทเป็นทรัพย์สินบริคณห์ แม้โจทก์และจำเลยจะแยกกันอยู่ จำเลยที่ ๑ ก็ไม่มีอำนาจไปทำนิติกรรมขายได้ตามลำพังจึงพิพากษาว่านิติกรรมซื้อขายที่ดินพิพาทระหว่างจำเลยเป็นโมฆะ ให้เพิกถอนทำลายเสีย ฯลฯ
จำเลยที่ ๒ ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าโจทก์และจำเลยที่ ๑ แยกกันอยู่ประมาณ ๘ ปีแล้ว เนื่องจากเกิดทะเลาะกัน ต่างไม่พอใจอยู่ร่วมกันจำเลยที่ ๑ จึงแยกไปอยู่ที่อื่นอันเป็นความพอใจของโจทก์ ส่วนโจทก์คงอยู่ที่บ้านเรือนเดิม ก่อนจำเลยที่ ๑ ขายที่พิพาทให้จำเลยที่ ๒ ได้เคยขายที่ดินแห่งอื่นไป โจทก์ทราบก็ยินยอมไม่คัดค้านอะไร เป็นแต่ขออย่าให้จำเลยที่ ๑ กลับมาอยู่บ้านโจทก์อีกเท่านั้นตลอดเวลา ๘ ปีที่จำเลยต้องแยกไปอยู่ที่อื่นนี้ โจทก์ไม่ได้ให้ความอุปการะส่งเสียงเงินทองเลี้ยงดูจำเลยที่ ๑ อย่างใดเลย จำเลยที่ ๑ จึงขายที่ดิน ๒ โฉนดรายพิพาทให้จำเลยที่ ๒ ไปโดยมิได้รับความยินยอมของโจทก์ ตามพฤติการณ์ที่ได้ความมาดังนี้ เป็นอันฟังได้ว่าโจทก์และจำเลยที่ ๑ ต่างทอดทิ้งซึ่งกันและกัน โดยโจทก์มิได้ให้ความอุปการะเลี้ยงดูจำเลที่ ๑ และไม่ต้องการให้จำเลยที่ ๑ กลับมาอยู่ร่วมบ้านกับโจทก์ด้วย เห็นว่ารูปคดีมีเหตุผลเพียงพอถือได้ว่า สามีได้สละละทิ้งภริยาตาม ป.พ.พ.มาตรา ๓๙ (๒) หญิงมีสามีจึงย่อมทำการผูกพันส่วนของตนในสินบริคณห์ได้ โดยมิต้องได้รับอนุญาตจากสามี
จึงพิพากษาแก้ให้เพิกถอนทำลายนิติกรรมการซื้อขายระหว่างจำเลยได้เพราะส่วนบริคนห์ในส่วนของโจทก์เท่านั้น ฯลฯ
