แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติ ควบคุมค่าเช่าฯเป็นบทบัญญัติให้ประโยชน์แก่ผู้เช่าโดยไม่ต้องคำนึงถึงว่าสัญญาเช่าทำเป็นหนังสือหรือไม่ จึงเป็นบทยกเว้นของ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 538 เฉพาะในกรณีที่เข้า พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯเท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า น้องสาวโจทก์ได้ให้จำเลยอาศัยอยู่ในห้องรายพิพาทชั่วคราว จำเลยไม่ยอมออก จึงขอให้ศาลบังคับ จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยเช่าโจทก์อยู่ โจทก์จะเอาเงินกินเปล่า จำเลยไม่ยอมให้ จึงหาเหตุฟ้องขับไล่ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเช่าโจทก์อยู่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. 2489 ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยอาศัย ไม่ได้ว่าจำเลยเช่า แต่ไม่ได้ทำหนังสือสัญญาเช่าเป็นหนังสือ คดีกลับได้ความว่า จำเลยไม่ได้อาศัย แต่จำเลยได้เช่าเป็นแต่การเช่าไม่ได้ทำเป็นหนังสือ ไม่ตรงกับรูปฟ้องประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งแม้จะผ่อนว่า ถึงกำหนดก็ยังขับไล่จำเลยให้ตามฟ้องได้อยู่ แต่ก็ยังมีพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ. 2489 มาตรา 16 ห้ามอยู่ จึงไม่มีทางขับไล่จำเลยได้ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ นี้เป็นบทบัญญัติให้ประโยชน์แก่ผู้เช่า โดยไม่ต้องคำนึงว่าสัญญาเช่าเป็นหนังสือหรือไม่ จึงเป็นบทยกเว้นของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 538 เฉพาะในกรณีที่เข้าพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ
พิพากษายืน
