แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่รับจ้างขนส่งกันชาจากผุ้ขานไปยังผู้ซื้อโดยรู้ว่าของที่ขนส่งเป็นกันชานั้นระหว่างทางที่ทำการขนส่งเรียกได้ว่าเป็นผู้มีกันชาอันต้องมีความผิดฐานมีกันชา
ย่อยาว
จำเลยรับจ้างขนส่งพากันชาจากผู้ขายไปให้แก่ผู้ซื้อ พาไปในระหว่างทาง ๗-๘ วันไม่ทันถึงผู้ซื้อก็ถูกจับ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกับผู้ขายมีกันชารายนี้ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.กันชา ๒๔๗๗ ม.๗,๘,๑๐
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีผิดเพียงฐานสมรู้กับผู้ขายในการขายกันชา ซึ่งผิดกับที่โจทก์ฟ้อง จึงพิพากษายกฟ้องสำหรับจำเลยผู้ที่ขนส่งกันชานี้
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเรียกได้ว่าจำเลยมีกันชาอันเป็นผิดตามพ.ร.บ. กันชาได้พิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.กันชา ม.๗,๑๐
ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีที่รับจ้างเขาบรรทุกกันชาไปโดยรู้ว่าเป็นกันชา และเวลาที่จับได้จำเลยก็เป็นผู้ครอบครองอยู่ เรียกได้ว่าเป็นผู้มีกันชาตามความหมายในพ.ร.บ.กันชา ๒๔๗๗ ที่ห้ามมิให้ผู้ใดมีกันชา จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
