แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ป้องกันพอสมควรแก่เหตุ กิริยาของโจทก์ทำให้จำเลยคิดว่าจะทำร้ายจึงได้ยิงไป เปนป้องกัน
ย่อยาว
โจทก์เปนลูกบ้าน จำเลยเปนกำนัน ได้จับโจทก์ให้ไปทำงานโยธา ในระวางอยู่ในความควบคุมโจทก์เคยพูดกับผู้มีชื่อว่าจะทำร้ายจำเลย-ถ้าโจทก์ออกมาแล้วมีคนมาบอกกับจำเลยตามที่โจทก์พูด ต่อมาโจทก์รับใช้งานโยธาครบกำหนดแล้วก็มาบ้านจำเลยเพื่อพบภรรยาจำเลยร้องว่า ” อ้ายนิ่หนีมาอีกแล้ว ” โจทก์บอกว่าไม่ได้หนี แล้วนั่งลงควักหนังสือหลักฐานจากผ้าคาดพุง ฝ่ายจำเลยสงสัยว่าโจทก์จะทำร้ายตน ลุกไปหยิบปืนยิงถูกโจทก์ ดังนี้
ศาลเดิมและศาลอุทธรณ์ลงโทษ ๑๐ ปีตาม ๒๔๙-๖๐
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่โจทก์เข้าไปในบ้านจำเลยในเวลาค่ำโดยไม่บอกให้จำเลยรู้ตัวเสียก่อน เปนเหตุให้จำเลยคิดว่าโจทก์จะเข้าไปทำร้ายจำเลย และกิริยาที่โจทก์ควักหนังสือจากผ้าคาดพุงซึ่งจำเลยไม่รู้ว่าสิ่งใดเปนเหตุให้จำเลยเข้าใจว่าโจทก์หยิบอาวุธก็ได้ และโจทก์ลุกขึ้นยืนในขณะนั้นเองดังนี้ กิริยาของโจทก์เปนเหตุให้จำเลยเข้าใจผิดว่าโจทก์จะทำร้ายจำเลยได้อย่างร้ายแรง จำเลยจึงใช้ปืนยิงโจทก์ อันเห็นได้แน่ชัดว่าจำเลยทำไปเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ จึงตัดสินกลับศาลล่างให้ยกฟ้องโจทก์
