แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยและกล่าวไว้ด้วยว่า จำเลยเผาไฟทำให้ต้นยางโจทก์เสียหาย แต่โจทก์ยังไม่ประสงค์จะเรียกร้องเอาค่าเสียหายจากจำเลยก่อน เมื่อคดีถึงที่สุดแล้วโจทก์จึงมาฟ้องจำเลยขอเรียกค่าเสียหายในการที่จำเลยเผาไฟทำให้ไหม้ต้นยางของโจทก์เสียหายอีก ดังนี้ เป็นการฟ้องซ้ำ ต้องห้ามมิให้ฟ้องตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 148
ข้อกฎหมายเรื่องฟ้องซ้ำเป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จะไม่มีฝ่ายใดยกขึ้นว่ากล่าว ศาลก็ย่อมยกขึ้นมาใช้เองได้
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องเรียกค่าเสียหายที่จำเลยจุดไฟเผาไหม้ที่จำเลยถาง เป็นเหตุให้ต้นยางของโจทก์ตายเสียหายรวม ๒๖๐ ต้น รวมเป็นเงิน ๖๒๐๐ บาท
จำเลยต่อสู้ว่า คดีขาดอายุความ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า คดีขาดอายุความ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คดีไม่ขาดอายุความ พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาต่อไป
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ที่โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยและกล่าวไว้ด้วยว่าจำเลยเผาไฟทำให้ต้นยางของโจทก์เสียหาย แต่โจทก์ยังไม่ประสงค์จะเรียกร้องเอาค่าเสียหายจากจำเลยก่อนตามคดีแพ่งแดงที่ ๕๖/๒๔๙๑ ของศาลชั้นต้นนั้น โจทก์จะมาฟ้องคดีนี้เรียกร้องเอาค่าต้นยางที่เสียหายจากจำเลยอีกไม่ได้ เป็นฟ้องซ้ำ ตามป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๑๔๘ ข้อกฎหมายเรื่องฟ้องซ้ำเป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จะไม่มีฝ่ายใดยกขึ้นว่ากล่าว ศาลก็ยกขึ้นมาใช้เองได้ คดีโจทก์ควรยกฟ้อง จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องดังคำพิพากษาศาลชั้นต้น ฯลฯ
