แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ซื้อกะทะไว้จากผู้เก็บตกได้โดยเปิดเผย และโดยสุจริต ไม่รู้ว่า เปนของได้มาโดยผิดกฎหมาย ไม่มีผิดฐานรับของโจร.
ย่อยาว
ได้ความว่ามีผู้ลักกะทะของเจ้าทรัพย์ไปวางทิ้งไว้ข้างทาง จำเลยที่ ๑ พบ เก็บมาขายให้จำเลยที่ ๒ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานลักทรัพย์ จำเลยที่ ๒ ฐานรับของโจร
ศาลชั้นต้นยกฟ้องจำเลยที่ ๑ ลงโทษจำเลยที่ ๒
โจทก์และจำเลยที่ ๒ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยที่ ๑ ไม่ได้ลักทรัพย์รายนี้ ผู้ซื้อจึงเรียกไม่ได้ว่าซื้อจากผู้ลักมาข้อเท็จจริงจึงต่างกับฟ้องของโจทก์ ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา มาตรา ๑๔๒ วรรค ๒ เมื่อจำเลยที่ ๒ ซื้อโดยเชื่อสุจริตว่าไม่ใช่ของได้มาจากกระทำผิด และซื้อโดยเปิดเผยจึงไม่มีผิดฐานรับของโจร จึงยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จะลงโทษจำเลยที่ ๒ ฐานรับของโจร จะต้องได้ความว่า จำเลยรู้ว่ากะทะที่ซื้อนั้นเปนของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย เมื่อผู้ซื้อๆ โดยสุจริตเปิดเผยย่อมไม่มีความผิด จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
