แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยต่อยหมายถูกบริเวณหน้าตาผู้เสียหาย เป็นผลให้ตาบอด เช่นนี้ จำเลยย่อมมีผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297 (1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส
จำเลยให้การรับสารภาพ แล้วขอถอนคำให้การเดิม ต่อมาจำเลยแถลงรับว่า ผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บปรากฏตามบันทึกบาดแผลท้ายฟ้องจริง ศาลดูนัยน์ตาผู้เสียหายบอดจริง จำเลยไม่เถียงเรื่องผู้เสียหายตาบอด
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ (๑), (๘) ให้จำคุก ๖ ปี
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำคุก ๓ ปี
จำเลยฎีกาว่า ไม่ได้เจตนาให้ตาผู้เสียหายบอด เพราะต่อสู้กันในเชิงใช้กำลังต่อยกันพัลวัล
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยต่อยถูกบริเวณหน้าตาผู้เสียหาย แม้จะไม่ได้ตั้งใจให้ตาบอด แต่เมื่อเป็นผลให้ตาบอด ก็ย่อมเป็นผิดตาม มาตรา ๒๙๗ (๑)
พิพากษายืน
