คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1113/2498

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ฟ้องกล่าวว่าจำเลยมีหน้าที่จะต้องอนุญาตให้โจทก์ได้ทำการฆ่าสุกรแต่กลับมีเจตนากลั่นแกล้งโจทก์ที่จะไม่ให้ได้ทำการฆ่าสุกรโดยไม่มีอำนาจจะทำได้ เป็นการกระทำที่ไม่สุจริต ก่อให้เกิดเสียหายแก่โจทก์ดังนี้ เป็นเรื่องที่ศาลจะต้องรับฟ้องไว้พิจารณาข้อเท็จจริงกันต่อไป
การที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับคำฟ้องและคู่ความอุทธรณ์หรือฎีกาคำสั่งขึ้นมาตาม ป.วิ.แพ่ง ม. 18 นั้นต้องเรียกค่าขึ้นศาล 20 บาท ตามตาราง 1 ข้อ 2 ข.

ย่อยาว

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ขออนุญาตฆ่าสุกรจำหน่ายจำเลยพนักงานเจ้าหน้าที่ที่จะอนุญาตมีเจตนากลั่นแกล้งประวิงเรื่องราวของโจทก์และเพิกเฉยไม่ออกใบอนุญาตให้โดยไม่มีอำนาจที่จะทำได้ ทำให้เกิดเสียหายและเป็นการละเมิด
ศาลชั้นต้นตรวจฟ้องแล้วเห็นว่าข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาของโจทก์ยังไม่พอฟังบังคับคดี จึงสั่งไม่รับฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้รับฟ้องไว้พิจารณาต่อไป ส่วนค่าขึ้นศาลนั้นเห็นว่าเป็นคำขอปลดเปลื่องทุกข์ไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้จึงให้คืนค่าขึ้นศาลที่เสียมาเกิน ๑๕ บาท ให้โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกา พิจารณาแล้วคดีนี้โจทก์ฟ้องกล่าวซัดว่าจำเลยทั้ง ๕ มีหน้าที่ต้องอนุญาตให้โจทก์ได้ทำการฆ่าสุกรจำเลยทั้ง ๕ กลับมีเจตนากลั่นแกล้งเพื่อไม่ให้ได้ทำการฆ่าสุกรโดยไม่มีอำนาจที่จะทำได้ เป็นการกระทำที่ไม่สุจริตมีแต่ก่อให้เกิดเสียหายแก่โจทก์เป็นเรื่องที่จะต้องพิจารณาข้อเท็จจริงก่อนว่าจะเป็นจริงดังโจทก์ฟ้องหรือไม่
พิพากษายืนเฉพาะค่าขึ้นศาลในชั้น ฎีกามีคำสั่งในรายงานแล้ว

Share