แหล่งที่มา : ADMIN
ย่อสั้น
มาตรา57แห่งพระราชบัญญัติคนเข้าเมืองพ.ศ.2522เป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับผู้ที่เดินทางเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งประสงค์จะพิสูจน์ว่าเป็นบุคคลมีสัญชาติไทยและให้สิทธิบุคคลผู้นั้นยื่นคำร้องต่อศาลได้แต่กรณีของผู้ร้องไม่เคยออกไปนอกราชอาณาจักรเลยแต่อ้างว่าถูกสั่งถอนสัญชาติไทยตามประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่337ผู้ร้องจะร้องขอต่อศาลตามบทกฎหมายดังกล่าวไม่ได้หากปรากฏว่ามีผู้โต้แย้งเกี่ยวกับสัญชาติของผู้ร้องก็ชอบที่จะดำเนินคดีอย่างมีข้อพิพาทต่อผู้ที่โต้แย้งสิทธิของผู้ร้อง.
ย่อยาว
ผู้ร้อง ยื่น คำร้อง ว่า ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด คน เป็น บุตร ของนาง แอม ด่าว เชื้อชาติ ญวน สัญชาติ ญวน ซึ่ง ได้ รับ อนุญาต ให้ เข้ามา ใน ราชอาณาจักร ตาม กฎหมาย ว่า ด้วย คนเข้าเมือง กับ นาย ลือ หรือลิว ดว่านวัน คน ญวน อพยพ ซึ่ง ได้ รับ อนุญาต ให้ เข้า มา ในราชอาณาจักร เป็น การ ชั่วคราว บิดา มารดา ผู้ร้อง มิได้ จด ทะเบียนสมรส ผู้ร้อง เกิด ใน ราชอาณาจักร และ ได้ สัญชาติ ไทย โดย การ เกิดเมื่อ เดือน เมษายน 2525 ผู้ร้อง ที่ 1 ไป ขอ ต่อ อายุ บัตร ประจำตัวประชาชน ซึ่ง หมด อายุ ต่อ นายทะเบียนราษฎร์ อำเภอ เมืองนครพนม แต่นายทะเบียน ไม่ ต่อ ให้ อ้างว่า ผู้ร้อง ทุก คน ถูก ถอน สัญชาติ ไทยเป็น สัญชาติ ญวน ตาม ประกาศ ของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 337 ต่อมา วันที่2 สิงหาคม 2525 ผู้ร้อง ได้ ยื่น คำร้อง ขอ พิสูจน์ สัญชาติ ต่อเจ้าหน้าที่ ตรวจ คน เข้าเมือง จังหวัด นครพนม ได้ รับ แจ้ง ว่าการ ถอน สัญชาติ เป็น การ ถูกต้อง ผู้ร้อง ไม่ มี สิทธิ ยื่น คำร้องพิสูจน์ สัญชาติ ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด คน มิได้ อยู่ ใน หลักเกณฑ์ที่ จะ ต้อง ถูก ถอน สัญชาติ ขอ ให้ มี คำสั่ง ว่า ผู้ร้อง ทั้งสิบเอ็ด คน เป็น บุคคล มี สัญชาติ ไทย
พนักงาน อัยการ จังหวัด นครพนม คัดค้าน ว่า ตาม คำร้อง ได้ มีผู้ โต้แย้ง สิทธิ ของ ผู้ร้อง แล้ว การ เสนอ ข้อหา ของ ผู้ร้องจึง ต้อง ทำ เป็น คดี มี ข้อ พิพาท คดีนี้ มิใช่ คดี ร้อง ขอ พิสูจน์สัญชาติ ตาม พระราชบัญญัติ คนเข้าเมือง นาง แอม ด่าว ได้ รับ อนุญาตให้ อยู่ ใน ราชอาณาจักร เพียง ชั่วคราว ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด คนไม่ ได้ สัญชาติ ไทย เพราะ มี บิดา เป็น คน ต่างด้าว และ ขณะ ผู้ร้องเกิด บิดา ผู้ร้อง ได้ รับ อนุญาต ให้ อยู่ ใน ราชอาณาจักร เพียงชั่วคราว ผู้ร้อง จึง ต้อง ถูก ถอน สัญชาติ ไทย ตาม ประกาศ ของคณะปฏิวัติ ฉบับ ที่ 337 ขอ ให้ ยก คำร้อง
ศาลชั้นต้น วินิจฉัย ว่า คดี ของ ผู้ร้อง ไม่ มี กฎหมาย สนับสนุนหรือ รับรอง ให้ ใช้ สิทธิ ทาง ศาล แต่ เป็น การ โต้แย้ง สิทธิ ของผู้ร้อง ผู้ร้อง ชอบ ที่ จะ ฟ้อง ผู้ โต้แย้ง สิทธิ เป็น คดี มี ข้อพิพาท และ ไม่ มี อำนาจ ร้อง คดีนี้ มี คำสั่ง ยก คำร้อง
ผูร้อง ทั้ง สิบเอ็ด อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า ปัญหา ตาม ฎีกา ของ ผู้ร้อง ว่า ผู้ร้อง มีสิทธิ ยื่น คำร้อง ต่อ ศาล ว่า ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด มี สัญชาติ ไทยโดย ที่ ไม่ ต้อง ยื่น ฟ้อง ผู้ ที่ โต้แย้ง สิทธิ ของ ผู้ร้อง เป็นคดี มี ข้อ พิพาท และ ยื่น คำร้อง ใน คดี นี้ ได้ ตาม มาตรา 57 แห่งพระราชบัญญัติ คนเข้าเมือง นั้น เห็นว่า บทบัญญัติ ดังกล่าว เป็นบทบัญญัติ เกี่ยวกับ ผู้ ที่ เดินทาง เข้า มา ใน ราชอาณาจักร ซึ่งประสงค์ จะ พิสูจน์ ว่า เป็น บุคคลท ที่ มี สัญชาติ ไทย บทบัญญัติดังกล่าว ให้ สิทธิ บุคคล ผู้นั้น ยื่น คำร้อง ต่อ ศาล ได้ แต่ ตามกรณี ของ ผู้ร้อง คดี นี้ ผู้ร้อง ทั้ง สิบเอ็ด ไม่ เคย ออก ไป นอกราชอาณาจักร เลย แต่ อ้าง ว่า ถูก ผู้ว่าราชการ จังหวัด นครพนม ถอนสัญชาติ ไทย ตาม ประกาศ ของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 337 ผู้ร้อง จึง จะร้อง ขอ ต่อ ศาล ตาม บท กฎหมาย ดังกล่าว ไม่ ได้ หาก ปรากฏ ว่า มีผู้ โต้แย้ง เกี่ยวกับ สัญชาติ ของ ผู้ร้อง ผู้ร้อง ก็ ชอบ ที่ จะดำเนินคดี อย่าง มี ข้อ พิพาท ต่อ ผู้ ที่ โต้แย้ง สิทธิ ของ ผู้ร้อง
พิพากษายืน
