แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ให้เช่าฟ้องขับไล่ผู้เช่า โดยอ้างว่าผู้เช่าไม่ได้ชำระค่าเช่าซึ่งต้องชำระรายเดือนรวม 6 เดือนเศษ เป็นการผิดนัด 2 คราวติดๆ กัน ผู้เช่าต่อสู้เพียงว่าไม่เคยค้างชำระค่าเช่า เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าผู้เช่าไม่ได้ชำระค่าเช่าให้โจทก์เกินกว่า 2 เดือนติดๆ กันแล้ว ก็ย่อมถือว่าผู้เช่าผิดนัดชำระค่าเช่าเกินกว่า 2 คราวติดๆ กันด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าบ้านโจทก์แล้วผิดนัดไม่ชำระค่าเช่าตั้งแต่เดือนเมษายน 2497 ถึงวันฟ้องเป็นเวลา 6 เดือนเศษเป็นค่าเช่า 884 บาทจึงขอให้ขับไล่และใช้ค่าเสียหาย
จำเลยรับว่าได้เช่าบ้านโดยไม่ได้ทำสัญญาเป็นหนังสือ แต่ไม่เคยค้างชำระค่าเช่า
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่และใช้ค่าเสียหาย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่มีผู้พิพากษา 2 นายมีความเห็นแย้งว่าควรพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
จำเลยฎีกาปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาข้อกฎหมายที่จำเลยฎีกาว่า ถ้าค้างชำระค่าเช่าโจทก์มีสิทธินำคดีมาฟ้องร้องหรือไม่นั้น ศาลฎีกาได้พิเคราะห์แล้วเห็นว่าคดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยไม่ได้ชำระค่าเช่าซึ่งต้องชำระเป็นรายเดือนตั้งแต่เดือนเมษายน 2497 จนถึงวันฟ้อง รวมเวลา 6 เดือนเศษ เป็นการผิดนัด 2 คราวติด ๆ กัน จำเลยต่อสู้เพียงว่า ไม่เคยค้างชำระค่าเช่า ประเด็นจึงมีว่า จำเลยได้ชำระค่าเช่าตามโจทก์ฟ้องแล้วหรือไม่ ถ้าไม่ชำระค่าเช่าก็เป็นการผิดนัดดังโจทก์ฟ้อง คดีนี้ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงดังที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยต้องกันมาแล้วว่า จำเลยไม่ได้ชำระค่าเช่าซึ่งต้องชำระเป็นรายเดือนให้โจทก์เกินกว่า 2 คราวติด ๆ กันแล้วฉะนั้นตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พุทธศักราช 2489 มาตรา 16(1) โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้ จึงพิพากษายืน
