แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่จดจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าต้องการซื้อจากรัฐบาล ลงในแบบ ฝ.1/23 โจทก์หาว่าจำเลยจดจำนวนฝิ่นเป็นความเท็จลงในแบบ ฝ.1/23 เกินจากจำนวนที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อแต่โจทก์ไม่ได้นำสืบถึงจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อ จึงลงโทษจำเลยฐานนี้ไม่ได้
การที่จำเลยเขียนตัวเลขในบัญชีแบบ ฝ.1/2 ซึ่งจำเลยมีหน้าที่เป็นผู้ลงบัญชี โจทก์หาว่าจำเลยปลอมโดยแก้ไขข้อความ 2 แห่งคือขีดฆ่าเลข 8 เขียนทับเป็นเลข 16 แห่งหนึ่ง และอีกแห่งหนึ่งขีดฆ่าเลข 7 ออก เขียนเลข 15 ลงไปแทน การกระทำทั้งนี้ อาจเป็นความผิดฐานปลอมหนังสือก็ได้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไป และการกระทำลงไปโดยเจตนาปลอมให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไป จำเลยไม่เจตนาปลอม แล้ว การกระทำเช่นนั้นไม่เป็นการปลอมหนังสือ การนำสืบไม่ปรากฏว่า การขีดฆ่าไม่อยู่ในอำนาจของจำเลย กลับปรากฏว่า การขีดฆ่าทำหยาบๆ ไม่เจตนาพลางใคร การกระทำของจำเลย จึงไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า 1. จำเลยเป็นเจ้าพนักงานทำความผิดในตำแหน่งหน้าที่ คือจดจำนวนฝิ่นเกินจากจำนวนที่ร้านฝิ่นประสงค์จะซื้อ จำเลยจดลงในแบบสั่งจ่ายฝิ่น ฝ.1/23 เนื้อความจดลงนั้น จำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นเท็จ ทั้งนี้อาจเกิดความเสียหายแก่รัฐบาลและเอกชน2. จำนวนฝิ่นตามใบสั่งจ่ายอันเป็นจำนวนเกินนั้น มีอยู่ 8,550 กรัม ฝิ่นจำนวนที่เกินนี้ จำเลยสมคบกันยักยอกเอาเป็นประโยชน์ส่วนตัวของจำเลยเสีย 3 จำเลยปลอมหนังสือสำคัญในราชการโดยแก้ไขข้อความในบัญชีแบบ ฝ. 1/2 คือแห่งหนึ่งขีดฆ่าเลข 8 เขียนทับลงไปเป็น 16 อีกแห่งหนึ่งขีดเลข 7 ออก เขียนเลข 15 ลงไปแทน ขอให้ลงโทษจำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยปลอมแบบ ฝ. 1/2 ซึ่งเป็นหนังสือราชการมีความผิดตามมาตรา 224 กฎหมายลักษณะอาญา ให้จำคุก 6 เดือนข้อหาอื่นให้ยกฟ้อง
โจทก์ จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยจดจำนวนฝิ่นในแบบ ฝ. 1/23 เกิน 5 ครั้ง เป็นความผิดตามมาตรา 230 กฎหมายลักษณะอาญา ส่วนการแก้แบบ ฝ. 1/2 เป็นความผิดตามมาตรา 229 ให้จำคุก 7 ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อค้านค้าฝิ่นต้องการรับฝิ่นจากรัฐบาลไปจำหน่าย ก็มาบอกกับจำเลยถึงจำนวนฝิ่นที่ต้องการ จำเลยจดจำนวนฝิ่นนั้นลงใน แบบ ฝ. 1/23 โจทก์หาว่าจำเลยจดจำนวนฝิ่นเป็นความเท็จลงในแบบ ฝ. 1/23 เกินจากจำนวนที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อ แต่โจทก์ไม่ได้นำสืบถึงจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อเท่าใดแน่จึงลงโทษจำเลยในฐานนี้ไม่ได้
บัญชีรายได้แบบ ฝ. 1/2 เป็นบัญชีซึ่งทางราชการตั้งขึ้นและยังใช้อยู่ จำเลยมีหน้าที่เป็นผู้ลงบัญชีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยปลอมโดยแก้ไขตัวเลข 2 แห่ง จำเลยขีดฆ่าเลข 8 เขียนทับเป็นเลข 16 แห่งหนึ่ง และขีดฆ่าเลข 7 ออก เขียนเลข 15 ลงไปแทน การกระทำทั้งนี้อาจเป็นความผิดฐานปลอมหนังสือก็ได้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขใหม่อยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไปโดยเจตนาปลอมให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไปจำเลยไม่เจตนาปลอม และการกระทำเช่นนั้นไม่เป็นปลอมหนังสือคดีนี้ การนำสืบไม่ปรากฎว่า การขีดฆ่าไม่อยู่ในอำนาจของจำเลยกลับปรากฎว่า การขีดฆ่าทำหยาบ ๆ ไม่เจตนาพลางใคร การกระทำของจำเลยจึงไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ
พิพากษากลับ ยกฟ้อง
