แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินไม่ใช่ที่สวน เมื่อออกใบเหยียบย่ำให้แก่ผู้จับจองแล้ว เจ้าของที่เดิมไม่ฟ้องเรียกคืนภายใน 1 ปี นับแต่ได้ถูกแย่งการครอบครอง คดีขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์มีที่ดินสวน ๑ แปลง โดยได้รับมฤดกจากบิดา โจทก์ปกครองมา ๒๐ ปีเศษ จำเลยบุกรุกเข้ามาแผ้วถางป่าในสวนของโจทก์ และปลูกต้นยางพารา และจำเลยไปขอใบเหยียบย่ำทับที่สวนของโจทก์ทั้งหมด ขอให้ศาลพิพากษาทำลายใบเหยียบย่ำของจำเลย และห้ามมิให้จำเลยเกี่ยวข้องและใช้ค่าเสียหาย
จำเลยให้การว่า ที่ดินตามโจทก์ฟ้องเป็นที่ป่ารกร้างว่างเปล่า อำเภออนุญาตให้ จำเลยจึงจับจอง จำเลยได้โค่นสร้างหักร้างถางพงทำเป็นสวนยางครอบครองมาจนบัดนี้ หากจะฟังว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์มาก่อน โจทก์ไม่ฟ้องเรียกคืนภายใน ๑ ปี ขาดอายุความแล้ว โจทก์จำเลยยอมรับกันว่า ที่พิพาทอยู่ในใบเหยียบย่ำของจำเลยที่อำเภอออกให้
ศาลชั้นต้นฟังว่า ที่พิพาทเป็นที่รกร้างว่างเปล่า อำเภอออกใบเหยียบย่ำให้จำเลยได้โดยชอบ แม้จะฟังว่าเป็นของโจทก์มาก่อน คดีก็ขาดอายุความ พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ที่พิพาทเป็นที่สวนผลไม้ โจทก์ได้รับมฤดกจากบิดามารดา ใบเหยียบย่ำของจำเลยออกมายังไม่ถึง ๙ ปี คดีโจทก์ยังไม่ขาดอายุความ พิพากษากลับให้ขับไล่และห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้อง ให้ทำลายใบเหยียบย่ำฉะเพาะหมายสีแดง และใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่า เมื่ออำเภอออกใบเหยียบย่ำให้จำเลยนั้น ที่พิพาทไม่ใช่ที่สวน โจทก์มิได้ฟ้องร้องภายใน ๑ ปีนับแต่ได้ถูกแย่งการครอบครอง คดีขาดอายุความ
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
