แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลักษณพะยาน กรรมเปนเครื่องชี้เจตนา ฆ่าคนตายโดยความพยาบาทแต่เขาไม่ตายมีผิดฐานพยายามฆ่าคนตายตาม ม.249-60 องค์แห่ง ม.250
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยได้เอาขวานฟัน บ.ซึ่งกำลังนั่งเล่นไพ่อยู่ ๑ ที แล บ.มีบาดแผล ๒ แห่งที่กลางศีร์ษะ ๑ แห่ง และที่แงศีร์ษะใกล้กับแผลที่ ๑ เปนแผลเล็กน้อยไม่สาหัสอีกแห่งหนึ่งโดยความโกรธแค้น เมื่อเวลาบ่ายก่อนเหตุจำเลยกับ บ.ได้มีปากเสียงเถียงกัน และ บ.ได้ใช้มือทำร้ายจำเลยดังนี้
ศาลเดิมตัดสินวางบท ม.๒๕๐ ข้อ ๓ ประกอบด้วย ม.๖๐,๕๙-๗๒ จำคุก ๑๓ ปี ๔ เดือน
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยฟันทีเดียวแล้ววิ่งหนี ไม่มีเจตนาจะฆ่า มีผิดตาม ม.๒๕๗ ประกอบด้วย ม.๒๕๐ ข้อ ๓ แล ม.๗๒-๕๙ คงจำคุก ๓ ปี ๔ เดือน
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยใช้ขวานฟันโดยแรงแลถูกที่สำคัญ เปนการชี้เจตนาของจำเลยจะฆ่าให้ตาย แลจำเลยตั้งใจฆ่า บ.โดยพยาบาทแลได้กระทำแล้ว แต่ บ.ไม่ตายตามความตั้งใจจำเลยจึงมีผิดตาม ม.๒๔๙-๖๐ เพราะจำเลยไม่มีความเจตนาพยายามไปฆ่า บ. มาแต่แรกเผอินพบกันเข้าก็เลยทำร้าย จึงตัดสินจำคุกจำเลยตามศาลเดิม ส่วนบทลงโทษให้แก้เปน ม.๒๔๙-๖๐
