แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์กล่าวในฟ้องแสดงความประสงค์จะให้ลงโทษจำเลยคนใดในความผิดชนิดใดแล้ว ศาลลงโทษไม่เกินคำขอปัญหากฎหมาย
ย่อยาว
คดีนี้ศาลเดิมฟังว่า น.ท.จำเลยแลนายเทียนต่างวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันแลกัน จนเปนเหตุให้นายเทียนถึงตายในที่วิวาท ให้จำคุก น.ท.คนละ ๑ ปีตาม ม.๒๕๓
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า น.กับนายเทียนเปนผู้ทำร้าย ท.มีบาดเจ็บถึงสาหัส ท.จึงเอามีดแทงนายเทียนเพื่อป้องกันตัว ไม่มีผิด ส่วน น.จำเลยให้จำคุก ๓ ปีตาม ม.๒๕๖
น.จำเลยฎีกาว่า ( ๑ ) โจทก์ไม่ได้ฟ้องว่า น.ทำร้าย ท. ศาลอุทธรณ์ไม่ควรตัดสินลงโทษ น.ตาม ม.๒๕๖ ( ๒ ) โจทก์ไม่ได้อ้าง ม.๒๕๖ มาในฟ้องด้วย ศาลอุทธรณ์ยกมาลงโทษไม่ชอบ
ฎีกาเห็นว่า ฎีกาของ น.จำเลยข้อ ( ๑ ) นั้นฟังไม่ขึ้น เพราะโจทก์กล่าวในฟ้องว่า น.กับนายเทียนใช้สาตราวุธทำร้าย ท.มีบาดเจ็บสาหัสชัดเจนแล้ว ส่วนในข้อ ๒ นั้นเห็นว่า การที่โจทก์อ้าง ม.๒๕๑ มาในฟ้องก็โดยประสงค์จะให้ลงโทษ ท.ซึ่งเปนพวกนายเทียนผู้ตาย หาได้ทำร้ายนายเทียนไม่ จึงเปนการเห็นได้ชัดว่า โจทก์ประสงค์จะขอให้ลงโทษ น.ตาม ม.๒๕๓ แล ม.๒๕๘ เท่านั้น ที่ศาลอุทธรณ์ยก ม.๒๕๖ อันเปนบทหนักมาลงโทษ น.นั้น เกินคำขอของโจทก์จึงตัดสินแก้ให้ลงโทษจำคุก น.๒ ปีตาม ม.๒๕๓ ตามที่โจทก์อ้างมา
