แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาจ้างว่าความที่ตกลงกันว่าถ้าหากทนายว่าความชนะลูกความจะให้ค่าจ้างเป็นเงินจำนวนหนึ่ง แต่ถ้าหากแพ้ลูกความจะไม่ให้ค่าจ้างเลยเช่นนี้เป็นสัญญาที่ต้องลงแรงปฏิบัติไม่เป็นการพนันขันต่อ
(อ้างฎีกาที่ 323/2477)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นทนายความจำเลยจ้างโจทก์ฟ้องความเรื่องหนึ่งและแก้ต่างในอีกคดีหนึ่งซึ่งศาลรวมกันพิจารณา โดยจำเลยตกลงให้ค่าจ้างโจทก์เป็นเงิน ๒๐,๐๐๐ บาท เมื่อชนะคดีทุกศาล ค่าทนายที่ศาลกำหนดให้ก็ให้เป็นค่าจ้างเพิ่มแก่โจทก์ด้วย แต่ถ้าจำเลยแพ้จำเลยจะไม่ให้เงินแก่โจทก์ โจทก์จัดการฟ้องและแก้คดีจนจำเลยชนะคดีถึงที่สุด ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ให้ค่าทนายความ ๑,๒๐๐ บาท จำเลยได้ชำระค่าจ้างโจทก์เพียง ๘๐๐ บาท แล้วบิดพลิ้ว จึงขอให้บังคับจำเลยใช้เงิน ๒๐,๔๐๐ บาท
จำเลยให้การว่าได้จ้างโจทก์เพียง ๔,๐๐๐ บ.กับค่าทนายที่ศาลกำหนดเท่านั้น จำเลยชำระให้โจทก์แล้ว และตัดฟ้องว่าสัญญาไม่ได้ทำเป็นหนังสือ บังคับกันไม่ได้
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์ ๒๐,๐๐๐ บาท กับดอกเบี้ย (ส่วนค่าทนายที่ศาลอุทธรณ์กำหนดให้ ๔๐๐ บาท ฝ่ายที่แพ้ยังไม่นำมาชำระ)
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยได้จ้างโจทก์ ๒๐,๐๐๐ บาทสัญญาจ้างรายนี้ที่จำเลยต่อสู้ว่าเป็นการพนันขันต่อบังคับกันไม่ได้นั้น ข้อนี้จำเลยไม่ได้ต่อสู้มาแต่ต้น แต่อย่างไรก็ดีสัญญาจ้างว่าความที่โจทก์ต้องลงแรงปฏิบัติเช่นนี้ไม่เป็นการพนันขันต่อ (อ้างฎีกาที่ ๓๒๓/๒๔๗๗) พิพากษายืน
