แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่มีอายุเกินกว่า 14 ปี ไม่ควรจะเรียกว่าเด็กต่อไปตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษาและเจ้าพนักงานไม่มีอำนาจบังคับให้เล่าเรียน
ย่อยาว
ได้ความว่าเด็กหญิงสอนเกิดวันที่ ๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๖๑ เป็นบุตรีจำเลยเรียนอยู่ในโรงเรียนประชาบาล ได้ขาดเรียน ๓๐ วันติด ๆ กันกรมการอำเภอจึงแจ้งให้จำเลยจัดส่งเด็กหญิงสอนเข้าโรงเรียนต่อไป จำเลยหากระทำไม่ และได้ความว่าเด็กหญิงสอนอ่านหนังสือยังไม่ออก โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษา พ.ศ.๒๔๖๔ ม.๖-๗-๔๒-๔๔ และกฎหมายลักษณอาชญามาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒
ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์เห็นว่าเด็กหญิงสอนอายุเกินเขตต์ที่จะเรียกว่าเด็ก คำสั่งเจ้าพนักงานไม่ชอบด้วยกฎหมายให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาตัดสินว่าการยกเว้นจากการเรียนซึ่งจะให้ได้โดยผู้ว่าราชการจังหวัดหรือสมุหเทศาภิบาลตาม ม.๑๑-๑๒ นั้นกล่าวถึงเด็กอายุต่ำกว่า ๑๔ ปี นางสาวสอนอายุเกินกว่านี้ และไม่ควรจะเรียกว่าเด็กต่อไปแล้วให้ยกฎีกาโจทก์
