แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บิดาจำเลยตายโจทจำเลยได้ตกลงแปลหนี้ไหม่คือ แปลงหนี้ที่บิดาจำเลยเปนหนี้สามีโจทมาเปนสัญญาที่จำเลยจะขายที่ดินไห้จำเลย แต่พายหลังจำเลยได้บอกล้างโมคียะกัมเพราะไนขนะจำเลยทำสัญญาเปนผู้เยาว์เช่นนี้ ถือไม่ได้ว่าเปนการรับสภาพหนี้เดิมหรือไห้สัตยาบันอันจะทำไห้อายุความมรดกสดุดหยุดลง.
ย่อยาว
ได้ความว่าบิดาจำเลยกู้เงินสามีโจทไป ๖๕๓ บาท มอบที่นาไห้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย ต่อมาบิดาจำเลยถึงแก่กัมเมื่อเดือนธันวาคม ๒๔๘๑ จำเลยเปนผู้รับมรดก จำเลยได้ตกลงจะโอนที่ดินรายพิพาทไช้หนี้โจทแต่โอนไห้ไม่ได้เพราะจำเลยเปนผู้เยาว์โจทจำเลยจึงตกลงทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินเปนเงิน ๖๐๐ บาท ไนสัญญากล่าวว่าได้รับเงินเส็ด จะโอนขายไนกำหนด ๒ ปี ปรากตตามสัญญาลงวันที่ ๒๑ กรกดาคม ๒๔๘๒ ครั้นวันที่ ๒๒ เมสายน ๒๔๘๔ จำเลยไปหาทนายความไห้มีหนังสือไปถึงโจทไจความว่า จำเลยกู้เงินโจทไป ๖๐๐ บาทไห้ยึดโฉนดเปนประกันบัดนี้จำเลยประสงค์จะชำระหนี้รายนี้ และขอแบ่งแยกโฉนด แต่โจทไม่ยอมจึงขอไห้มาตกลงกับทนายจำเลย โจทตอบหนังสือจำเลยท้าไห้จำเลยฟ้อง ต่อมาจำเลยจึงได้ฟ้องโจทปรากตตามคดีแพ่งแดงที่ ๑๖๗/๒๔๘๔ ขอแบ่งแยกที่ดินตามที่มีชื่อร่วมกับโจท โจทต่อสู้คดีนั้นว่าจำเลยได้ทำสัญญาจะขายที่ดินไห้โจท และโจทได้ฟ้องจำเลยตามคดีแพ่งแดงที่ ๑๖๘/๒๔๘๔ ขอไห้จำเลยโอนขายที่ดินตามสัญญาจะขาย จำเลยต่อสู้บอกล้างโมคียะกัมเพราะขนะทำสัญญายังเปนผู้เยาว์ คดี ๒ สำนวนนี้โจท จำเลยยอมความกัน โดยโจทยอมแบ่งที่ดินไห้จำเลยตามที่มีกัมสิทธิ์และยอมเลิกคดีที่ขอไห้จำเลยโอนขายที่ดิน ต่อมาโจทจึงมาฟ้องคดีนี้เรียกเงินที่บิดาจำเลยเปนหนี้สามีโจท.
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์พิจารนาต้องกันว่าคดีโจทขาดอายุความตามมาตรา ๑๗๕๔ ประมวนกดหมายแพ่ง ฯ พิพากสาไห้ยกฟ้องโจท.
โจทดีกาว่าจำเลยได้รับสภาพหนี้และได้สัตยาบันเปนเหตุไห้อายุความสดุดหยุดลงสาลดีกาเห็นว่า โจทจำเลยได้ทำสัญญาแปลงหนี้ไหม่คือแปลงหนี้ที่บิดาจำเลยเปนหนี้สามีโจทมาเปนสัญญาที่จิงเลยจะขายที่ดินไห้แก่โจทแต่เมื่อโจทฟ้องไนคดีก่อน จำเลยได้บอกล้างโมคียะกัมนั้นแล้ว ฉนั้นเมื่อเกิดสัญญาจะซื้อขายแล้ว เหตุที่โจทยึดนาไว้ก็หาไช่ทำต่างดอกบี้ยไม่ จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยได้รับสภาพหนี้เดิมเพราะเหตุว่าได้มีการแปลงหนี้ไหม่แล้ว หนังสือของทนายจำเลยมีไปถึงโจทไม่ไช่หนังสือไห้สัตยาบันแก่สัญญาจะซื้อขาย ไจความเปนเรื่องกู้เงินต่างหาก จึงไม่ช่วยคดีโจทหย่างไรพิพากสายืน.
