แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มีมูลฝิ่นไว้นอกร้านจำหน่ายฝิ่นรัฐบาลโดยไม่รับอนุญาตอันเป็นผิดตาม พ.ร.บ. ฝิ่นแก้ไขเพิ่มเติม(ฉะบับที่4) 2481 นั้น ต้องปรับคิดตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่คิดตามราคาฝิ่น และเมื่อในที่นั้นรัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่น ก็ต้องปรับตามอัตราคั่นต่ำคือ 50 บาท
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยมีมูลฝิ่นไว้นอกร้านจำหน่ายฝิ่นรัฐบาลโดยไม่ได้รับอนุญาตและได้ความว่ารัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่น แต่รับข้อมูลฝิ่นคืนตำลึงละ ๑ บาท ส่วนเนื้อฝิ่นรัฐบาลขายตำลึงละ ๑๓ บาท ๒๐ สตางค์
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ.ฝิ่นมาตรา ๕๓ ซึ่งแก้ไขโดย พ.ร.บ.ฝิ่นแก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๘๑ มาตรา ๖ ให้ปรับจำเลยตามราคามูลฝิ่น แต่ไม่ได้ความว่าซื้อขายกันราคาเท่าไรแน่ จึงให้ปรับด้วยอัตราต่ำของมาตราที่ลงโทษนี้ เป็นเงินปรับจำเลย ๕๐ บาท ลดฐานสารภาพกึ่งคงปรับ ๒๕ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ปรับจำเลยคิดตามราคาฝิ่นปรับ ๕ เท่าเป็นเงิน ๔๐๗.๒๕ บาท ลดฐานรับสารภาพแล้วคงเหลือ ๒๐๓.๖๒ ๑/๒ บาท
ศาลฎีกาเห็นว่ามาตรา ๕๓ แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่น ๒๔๗๒ ได้ถูกแก้ไขใหม่โดย พ.ร.บ.ฝิ่น(ฉะบับที่ ๔ ) ๒๔๘๑ มาตรา ๖ ตามที่แก้ไขใหม่นี้จะเห็นได้ว่าเรื่องมูลฝิ่นกฎหมายประสงค์ให้ปรับตามราคามูบฝิ่น ไม่ใช่ตามราคาเนี้อฝิ่น เพราะถ้าประสงค์ให้ปรับตามราคาเนื้อฝิ่นแล้ว ก็คงไม่เพิ่มความว่า “หรือมูลฝิ่นแล้วแต่กรณี” ลงในวรรค ๒ ตามที่เพิ่มขึ้นนี้ในมาตรา ๕๓ เก่าไม่มี ทั้งนี้ก็เพราะมาตรา ๕๓ เก่าประสงค์ให้ปรับมูลฝิ่นตามราคาเนื้อฝิ่นชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าไม่ประสงค์แก้แล้วจะเพิ่มความดังกล่าวนั้นลงไปทำไม เพราะความเก่าชัดเจนอยู่แล้วทั้งจะเห็นได้ชัดอยู่อีก คือมาตรา ๔ แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่น(ฉะบับที่ ๕) ๒๔๘๑ ซึ่งแก้ไขมาตรา ๕๑ เก่าไม่ได้ เพิ่มความว่า “หรือมูลฝิ่นแล้วแต่กรณี” ลงไว้เลย ความคงเป็นอย่างเดิมตามมาตรา ๕๑ เก่าซึ่งเป็นความประสงค์ ทั้งตามกฎหมายเก่าและใหม่ว่ากรณีตามมาตรา ๔ ให้ปรับมูลฝิ่นตามราคาเนื้อฝิ่นคงเดิมตามมาตรา ๕๑ เก่า แต่มาตรา ๖ นั้นประสงค์จะแก้ไขความในมาตรา ๕๓ เก่าจึงได้เพิ่มความนั้นลงไว้จริงอยู่มาในวรรคสุดท้าย(ของมาตรา ๖) นี้ใช้คำว่าราคาฝิ่น แต่เมื่ออ่านควบกับวรรคก่อน ๆ ประกอบกับความประสงค์ของกฎหมายโดยทั่วๆ ไป
แล้วก็หมายความถึงราคามูลฝิ่นนั้นเอง และเมื่อรัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่นในท้องที่นั้นแล้วก็ควรวางโทษปรับจำเลยในอัตราต่ำ คือ ๕๐ บาท จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
