แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตาย ๆ เพราะรักษาบาดแผลไม่ดี พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ศาลเดิมลงโทษจำเลย 2 กะทงเกิน 5 ปี โจทก์จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้ (โจทก์ฎีกาได้ฉะเพาะตัวนายเล้า นายเฮงเท่านั้น ส่วนนายเม่งอวด นายตั๊งฎีกาไม่ได้ เพราะเจตนาหรือไม่เจตนาเปนข้อเท็จจริง)
ย่อยาว
ได้ความว่า ม.ต.ทำร้าย ก.ช.ข.มีบาดเจ็บ รุ่งขึ้น ก.ตาย แพทย์เบิกความว่าถ้าได้รักษาเสียแต่แรกคงไม่ตาย และบาดแผลของ ก.ก็มิได้ถูกแทงในที่สำคัญดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่า ม.ต.มีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามมาตรา ๒๕๑ และฐานทำร้ายร่างกาย ช.ข.ตามมาตรา ๒๕๔ ให้จำคุกคนละ ๕ ปี ส่วน ล.ฮ.มีผิดฐานสมรู้ตามมาตรา ๖๕ จำคุกคนละ ๓ ปี ๔ เดือน
ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า การกระทำของ ม.เปนที่หวาดเสียวแก่ประชาชนในตำบลนั้นมาก จึงแก้ให้ลงโทษ ม.ต.ฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาจำคุก ม.๑๐ ปี ต. ๕ ปี และฐานทำร้ายร่างกาย ช.ข.อีกคนละ ๑ ปี รวม ๑๑ ปี และ ๖ ปี โดยลำดับ ส่วน ล.ฮ.พะยานโจทก์ไม่พอจะฟังว่ากระทำผิดให้ปล่อยตัวไป
โจทก์และ ต.ฎีกาคัดค้านข้อเท็จจริง ส่วน ม.ขอลดโทษ
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
