แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนประจำรถยนต์บรรทุกและรับส่งคนโดยสารซึ่งมิได้เป็นลูกจ้างมิได้รู้เห็น ทั้งคดีก็ไม่มีประเด็นตามฟ้องว่าลูกจ้างผู้ขับประจำรถคันนั้นมีความประมาทขาดความระมัดระวังเป็นเหตุให้คนประจำรถนั้นขับรถไปชนม้าของผู้อื่นด้วย ดังนี้ เจ้าของรถผู้เป็นนายจ้างหากต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของม้าไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้าของรถยนต์บรรทุกและรับส่งคนโดยสาร มีนายถาวรเป็นผู้ขับประจำ วันเกิดเหตุนายชมคนประจำรถยนต์ได้ขับรถยนต์คันนั้นไปชนเอาม้าของโจทก์ตาย ๑ ตัว ขณะที่ขับไปส่งคนโดยสารและสินค้า ขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๒,๐๐๐ บาท
จำเลยให้การว่า นายชมไม่ได้เป็นคนประจำรถของจำเลย และปฏิเสธความรับผิด
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า นายชมเป็นคนประจำรถของจำเลย ความเสียหายที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของนายชม พิพากษาให้จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างของนายชมใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ ๑,๒๐๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า จำเลยไม่ต้องรับผิดในการกระทำของนายชม ซึ่งศาลฟังว่าเป็นคนประจำรถของจำเลย
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นฟังมาว่านายชมซึ่งเป็นผู้ขับรถยนต์ของจำเลยไปชนม้าของโจทก์เป็นคนประจำรถของจำเลยและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของนายชม ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความเพียงเท่านี้ จะชี้ขาดว่าจำเลยต้องรับผิดชอบในการกระทำของนายชมยังหาได้ไม่ เพราะนายชมไปขับรถของจำเลยโดยจำเลยมิได้รู้เห็น ถึงแม้ว่าจะได้ขับไปส่งสินค้าและคนโดยสารในทางการของจำเลยก็ตาม คดีก็ไม่มีประเด็นตามฟ้องว่านายถาวรผู้ขับประจำรถของจำเลยมีความประมาทขาดความระมัดระวังเป็นเหตุให้นายชมขับรถไปชนม้าของโจทก์ซึ่งจำเลยอาจต้องรับผิดตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๘๕๒/๒๔๙๕ ที่ศาลอุทธรณ์กล่าวไว้นั้น พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
