แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้เหล็กขุดชาร์ฟแทงทำร้ายผู้เสียหาย มีบาดแผลที่เหนือสะดือและเหนือราวนมขวา ไม่ปรากฏว่ามีส่วนลึกเข้าภายใน และขนาดบาดแผลยาวเพียง 0.7 เซนติเมตรเท่านั้น อาจเป็นได้ที่จำเลยแทงปัดป่ายไปมาในระยะห่างปลายเหล็กขูดชาร์ฟเฉี่ยวถูกผู้เสียหาย ผู้เสียหายรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล 8 วัน กลับไปรักษาต่อที่บ้านอีก 20 วัน ระหว่างรักษาตัวที่บ้าน ผู้เสียหายสามารถไปโรงเรียนได้โดยการโดยสารรถเมล์ประจำทาง คำเบิกความของแพทย์ผู้ชันสูตรว่า บาดแผลอาจจะหายก่อน 20 วันได้ ดังนี้คดีพอฟังได้ว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย จำเลยคงมีความผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยพกพาเหล็กขูดชาร์ฟ ๑ อันไปในเมืองและทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร และได้ใช้เหล็กขูดชาร์ฟดังกล่าวแทงตรงบริเวณหน้าอกและท้องผู้เสียหาย หลายทีโดยเจตนาฆ่า จำเลยกระทำไปตลอดแล้ว แต่การกระทำไม่บรรลุผล เพราะผู้เสียหายหลบหลีกขณะถูกแทงและได้รับการรักษาพยาบาลทันท่วงที จึงไม่ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๓๗๑,๘๐ และริบของกลาง
จำเลยให้การว่า กระทำไปเพื่อป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๐ ให้จำคุก ๑๐ ปี และฐานพาอาวุธไปในเมืองโดยไม่มีเหตุสมควร ตามมาตรา ๓๗๑ ให้ปรับ ๑๐๐ บาท
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ผู้เสียหายใช้มีดดาบฟันทำร้ายจำเลยก่อน แล้วถูกพวกของผู้เสียหายรุมทำร้ายด้วย ที่จำเลยใช้เหล็กขุดชาร์ฟแทงผู้เสียหาย เป็นการป้องกันตัวและพอสมควรแก่เหตุ พิพากษาแก้ เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์ ข้อหาฐานพยายามฆ่าผู้อื่น นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าจำเลยใช้เหล็กขูดชาร์ฟแทงผู้เสียหายฝ่ายเดียว มิใช่เป็นเรื่องป้องกันตัวตามกฎหมาย ส่วนที่ว่าจำเลยกระทำโดยมีเจตนาฆ่าหรือไม่นั้น เห็นว่าจำเลยกับผู้เสียหายไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน เหตุที่ผู้เสียหายถูกจำเลยทำร้ายก็เพราะร้องท้าจำเลย ตามลักษณะบาดแผนที่ผู้เสียหายได้รับมี ๔ แห่ง คือที่เหนือสะดือประมาณ ๕ เซนติเมตร แผลเป็นรูปสามแฉก ยาวแฉกละ ๐.๗ เซนติเมตร ที่เหนือราวนมขวาแผลเป็นรูปสามแฉกยาว ๐.๗ เซนติเมตร ที่ต้นแขนขวาแผลยาว ๒.๕ เซนติเมตร กว้าง ๑ เซนติเมตร และที่นิ้วกลางเท้าขวาแผลเป็นรูปสามแฉกยาแฉกละ ๐.๗ เซนติเมตร ผู้เสียหายรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ๘ วัน กลับไปรักษาต่อที่บ้านอีก ๒๐ วัน ระหว่างรักษาตัวที่บ้านต่ออีกประมาณ ๒๐ วัน ระหว่างรักษาตัวที่บ้านผู้เสียหายสามารถไปโรงเรียนได้โดยการโดยสารรถเมล์ประจำทาง คำเบิกความของแพทย์ผู้ชันสูตรว่า บาดแผลอาจจะหายก่อน ๒๐ วันได้ ทั้งบาดแผลที่เหนือสะดือและเหนือราวนมขวา ไม่ปรากฏว่ามีส่วนลึกเข้าภายใน และขนาดบาดแผลยาวเพียง ๐.๗ เซนติเมตรเท่านั้น เหล็กขูดชาร์ฟเป็นอาวุธมีความปลายแหลมอาจเป็นได้ที่จำเลยถือเหล็กขูดชาร์ฟแทงปัดป่ายไปมาในระยะห่างแล้วปลายเหล็กขูดชาร์ฟเกี่ยวถูกผู้เสียหาย แสดงว่าไม่ตั้งใจแทงให้ตาย โดยพฤติการณ์จากกระทำของจำเลยประกอบกับลักษณะบาดแผล คดีไม่พอฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย แต่ฟังได้ว่ามีเจตนาร้าย บาดแผลที่เกิดจากการทำร้ายไม่ถึงเป็นอันตรายสาหัส ผู้เสียหายสามารถไปไหนมาไหนประกอบกรณียกิจตามปกติได้ จำเลยจึงมีความผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕
พิพากษาแก้ ว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕ ให้จำคุกจำเลยไว้มีกำหนด ๒ ปี เหล็กขูดชาร์ฟของกลางใช้ในการกระทำผิดให้ริบ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
