แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จะวินิจฉัยว่าถ้อยคำที่เบิกความเท็จจะเป็นข้อสำคัญหรือไม่นั้น ย่อมต้องพิจารณาประเด็นในคดีที่ผู้นั้นเบิกความประกอบเมื่อศาลล่าง 2 ศาลฟังว่าข้อความที่ผู้นั้นเบิกความเท็จไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีแล้ว การเป็นข้อสำคัญหรือไม่สำคัญย่อมเป็นข้อเท็จจริง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเบิกความเท็จ ขอให้ลงโทษจำเลยรับว่าได้ให้การดังฟ้อง
ศาลล่างทั้งสองพิจารณาสำนวนคดีที่อ้างประกอบแล้ววินิจฉัยว่า ถ้อยคำที่จำเลยเบิกความไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การวินิจฉัยว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความเท็จจะเป็นข้อสำคัญหรือไม่นั้น ย่อมต้องพิจารณาประเด็นในคดีที่จำเลยเบิกความประกอบ ก็เมื่อศาลล่างทั้งสองฟังว่า ข้อความที่จำเลยเบิกความเท็จไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีนั้นแล้ว การเป็นข้อสำคัญหรือไม่ ก็ย่อมเป็นข้อเท็จจริง ซึ่งโจทก์ฎีกาไม่ได้ มา ป.ม.วิ อาญามาตรา ๒๑๙
จึงให้ยกฎีกา
