แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเล่นบิลเลียดเกินเวลาในใบอนุญาตนั้น จะเป็นความผิดต่อเมื่อการเล่นนั้นได้มีการพะนันกัน คดีที่ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตาม ศาลล่างโดย ลงโทษปรับจำเลยนั้น ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย และศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตาม ศาลล่าง
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ได้เล่นบิลเลี่ยดในที่ซึ่งเจ้าพนักงานอนุญาตให้จัดการเล่นบิลเลียดได้ และเล่นกันจนเกินเวลา ๒๔ นาฬิกา แต่ไม่ได้เล่นพะนันเอาทรัพย์สินกัน โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม พรบ การพะนัน ๒๔๗๘ ม. ๔ ๕ ๖ ๑๐ ๑๒ กฎกรกะทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา ๑๗ แห่ง พรบ การพะนัน ๒๔๗๘ ข้อ ๒
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า แม้การเล่นของจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ จะมิได้พะนันกันก็มีผิดเพราะเป็นที่เก็บค่าเกมหาผลประโยชน์ไม่ใช่บ้านหรือสโมสร จึงพิพากษาลงโทษปรับจำเลยที่ ๒ ที่ ๓
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ จำเลยฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ส่วนข้อเท็จจริงศาลฎีกาต้องฟังตามศาลอุทธรณ์ การเล่นบิลเลียดตาม พรบ การพะนันและกฎกระทรวงออกตามความใน พรบ นั้น เอาความผิดแก่ผู้เข้าเล่นบิลเลียดต่อเมื่อการพะนันนั้นได้มีการพะนันต่อกัน คดีนี้ศาลล่างฟังว่าจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ผู้เข้าเล่นมีได้พะนันกัน ฉะนั้นจึงไม่มีความผิด จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง และยกฟ้องโจทก์
