คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1006/2485

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยบังอาดสมคบกับนายจอมซึ่งต้องโทสไปแล้ว ไช้หอกทำร้ายร่างกายนายออนายเพาโดยเจตนาค่าไห้ตาย แม้ทางพิจารนาจะได้ความว่าจำเลยพยายามค่านายเพาโดยมิได้สมคบกับนายจอมก็ลงโทสจำเลยได้

ย่อยาว

คดีนี้โจทฟ้องว่า จำเลยบังอาดสมคบกับนายจอมซึ่งต้องโทสไปแล้ว ไช้หอกเปนอาวุธทำร้ายร่างกายนายอุอนายเพามีบาดแผลสาหัสปางตายโดยเจตนาค่าไห้ตาย นายอ๋อได้ถึงแก่ความตายไนคืนนั้น นายเพาถูกแทงที่หน้าอกมีบาดแผลสาหัส ขอไห้ลงโทสตามมาตรา ๒๔๙ ,๖๓
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ฟังว่า นายจอมเปนผู้ค่านายอ๋อตายโดยเจตนา ส่วนจำเลยเปนผู้แทงนายเพาบาดเจ็บสาหัสโดยจำเลยมิได้สมคบด้วย แต่คดีนี้โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยถานค่าคนตายหย่างเดียวไม่ได้ประสงค์ไห้ลงโทสจำเลยถานทำร้ายร่างกายสาหัสด้วย จะลงโทสจำเลยไม่ได้ พิพากสายกฟ้อง
โจทดีกาอ้างว่าฟ้องโจทบันยายข้อความชัดเจนแล้ว ประสงค์จะไห้ลงโทสจำเลยถานพยายามค่าคน หรือทำร้ายร่างกาย
สาลดีกาเห็นว่าคดีนี้เปนเรื่องฟ้องขอไห้ลงโทสถานค่าคน ซึ่งข้อเท็ดจิงฟังได้แล้วว่ามิได้มีการสมคบกับนายจอมและได้พิจารนาฟ้องของโจทตลอดแล้วเห็นว่า ข้อความที่โจทกล่าวไนฟ้องเปนเรื่องที่โจทเจาะจงกล่าวหาว่า จำเลยสมคบกับนายจอมค่านายอ๋อและกินความถึงพยายามค่านายเพาด้วย โจทได้บันยายถึงการทำร้ายและเจตนาค่า ฉะนั้นดีกาโจทฟังขึ้นเพราะเปนถานความผิดที่หยู่พายไนขอบแห่งคำฟ้องของโจท คดีจึงฟังได้ว่าจำเลยเจตนาจะค่านายเพา จึงพิพากสากลับว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๔๙-๖๐ จำคุก ๑๐ ปี

Share