แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ 2 ไม่เกิน 5 ปี ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่งจำเลยที่ 2 ยื่นฎีกาภายในระยะเวลาที่ศาลอนุญาตให้ขยายแต่ฎีกาของจำเลยที่ 2 ทุกข้อล้วนเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2 เห็นว่า ฎีกาข้อ 4.1 ที่ว่าโจทก์ฟ้องว่าเหตุเกิดวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2536 แต่นำสืบว่าเหตุเกิดวันที่16 กุมภาพันธ์ 2536 และราคาทรัพย์ที่ถูกลักก็แตกต่างกับราคาตามฟ้องมากนั้น ถือได้ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏ ในการ พิจารณาแตกต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง ศาลต้องยกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสอง แต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อแตกต่างเป็นเพียง รายละเอียดนั้นไม่ถูกต้อง อันเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่สมควร ได้รับการวินิจฉัย ขอศาลได้โปรดรับไว้พิจารณาต่อไปด้วย หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268 ประกอบมาตรา 265, 335(1)(7) ประกอบมาตรา 336 ทวิ ที่แก้ไขแล้ว เรียงกระทงลงโทษ ในความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268 ประกอบมาตรา 265 จำคุกคนละ 6 เดือน ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335(1)(7) ประกอบมาตรา 336 ทวิ จำคุกคนละ 3 ปี รวมจำคุกคนละ 3 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 99) จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 100)
คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลยที่ 2 ไม่เกิน 5 ปี ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่ง ที่จำเลยที่ 2 ฎีกาว่า วันเกิดเหตุและราคาทรัพย์ตามฟ้อง แตกต่างกับวันเกิดเหตุและราคาทรัพย์ในทางพิจารณา ต้องยกฟ้อง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสอง นั้นเห็นว่าข้อแตกต่างดังกล่าวเป็นเพียงรายละเอียดมิใช่ข้อสาระสำคัญ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสาม ดังนั้น ฎีกาจำเลยจึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล ให้ยกคำร้อง
