แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ขอให้ศาลมีคำสั่งปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกา โดยผู้ขอประกันขอวางเงินสดจำนวน 10,000 บาท เป็นหลักประกัน
หมายเหตุ ศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 วรรคสอง,340 ตรีประกอบด้วยมาตรา 80,83 ในขณะที่จำเลยทั้งสองกระทำผิด จำเลยทั้งสองมีอายุกว่าสิบสี่ปี แต่ยังไม่เกินสิบเจ็ดปีลดมาตราส่วนโทษให้คนละกึ่งหนึ่ง ให้ระวางโทษจำคุกคนละ 6 ปี จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพในชั้นจับกุมและจากทางพิจารณาของจำเลยทั้งสองนำสืบอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาของศาลอยู่บ้าง ลดโทษให้คนละหนึ่งในสาม คงจำคุกคนละ 4 ปี ไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองได้รับโทษจำคุกมาก่อน ประกอบรายงานแสดงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับจำเลยทั้งสองของสถานพินิจและคุ้มครองเด็กกลางแล้ว เห็นว่ายังไม่สมควรพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสอง อาศัยตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลคดีเด็กและเยาวชน พ.ศ. 2494 มาตรา 31(2) และ มาตรา 32 ให้เปลี่ยนโทษจำคุกจำเลยทั้งสองเป็นการส่งตัวจำเลยทั้งสองไปฝึกและอบรมที่สถานพินิจและคุ้มครองเด็กกลางมีกำหนดระยะเวลาขั้นต่ำ 2 ปีและขั้นสูง 3 ปี
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา และยื่นคำร้องดังกล่าว โดยมีคำร้องประกอบของผู้ขอประกัน (อันดับ 94,96)
ศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางและศาลอุทธรณ์อนุญาตให้ปล่อยจำเลยที่ 1 ชั่วคราว ชั้นอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์ตีราคาประกัน 50,000 บาท(อันดับ 10,71)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ตามพฤติการณ์แห่งคดีไม่มีเหตุสมควรที่จะปล่อยจำเลยที่ 1 ชั่วคราวระหว่างฎีกา ไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง
