แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ฉบับลงวันที่ 18 มีนาคม 2531ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 จึงไม่รับอุทธรณ์จำเลยเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์เป็นปัญหาข้อกฎหมายในข้อ 1ว่า การที่ศาลแรงงานกลางรับฟังว่า เด็กชายรูดอฟจานัคเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของโจทก์นั้นเป็นการวินิจฉัยและรับฟังพยานหลักฐานที่มิได้ปรากฏในสำนวน เป็นการไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาและข้อ 2 ว่า โจทก์ซึ่งมีหน้าที่นำสืบประเด็นที่ว่าจำเลยต้องรับผิดในค่ารักษาพยาบาลที่โจทก์จ่ายไปหรือไม่แต่โจทก์นำสืบได้ไม่สมตามฟ้อง จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดโปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ทั้งสองข้อของจำเลยไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 55)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้โจทก์ 83,629 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 45)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 51)
คำสั่ง
ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้จัดการใหญ่ของจำเลยทำสัญญาว่าจ้างโจทก์ตามเอกสารหมาย จ.4 และฟังว่าเด็กชายรูดอฟจานัค เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของโจทก์ จำเลยอุทธรณ์ว่า ไม่มีการทำสัญญาว่าจ้างระหว่างโจทก์กับจำเลยตามเอกสารหมาย จ.4 และเด็กชายรูดอฟจานัค ไม่ใช่บุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของโจทก์ ดังนี้ เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงทั้งสองข้อศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
