แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฎีกาว่า การที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยออกเช็คพิพาทให้โจทก์เพื่อเป็นหลักฐานประกันหนี้เงินกู้ ไม่ใช่ออกเพื่อชำระหนี้ จึงไม่เป็นความผิดเป็นการฟังข้อเท็จจริงที่ผิดกฎหมายก็ดี และที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยออกเช็คพิพาทให้โจทก์มิใช่เพื่อชำระหนี้เพราะมิได้ลงวันที่ล่วงหน้าไว้ก็ดีเป็นการวินิจฉัยที่ขัดต่อกฎหมายและข้อฎีกาที่ว่า การที่จะวินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คหรือไม่ จะนำเอาข้อเท็จจริงที่จำเลยมิได้ลงวันที่ในเช็คไว้มาฟังเป็นยุติว่า ไม่เป็นความผิดไม่ได้ จะต้องฟังพฤติการณ์อื่นประกอบด้วยฎีกาโจทก์เป็นฎีกาโต้เถียงในปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้น จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา220
