แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
คำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ยื่นตามคำปฎิเสธของศาลชั้นต้นไม่ยอมรับอุทธรณ์นั้นเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 236 วรรคแรก ผู้อุทธรณ์จะฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลอุทธรณ์ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ในฐานะทายาทหรือผู้มีส่วนได้เสียหรือผู้จัดการมรดกของกองมรดกผู้ตายร่วมกันหรือจัดการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ ฯลฯ ระหว่างพิจารณา โจทก์ขอถอนฟ้องจำเลยที่ 2 ที่ 3ส่วนจำเลยที่ 1 ศาลไกล่เกลี่ยแล้วตกลงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกับโจทก์ และให้ศาลพิพากษาไปตามนั้น จำเลยที่ 3อุทธรณ์คำพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความ ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลจำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 2 ที่ 3 ไปก่อนแล้วจำเลยที่ 3 จึงไม่อยู่ในฐานะที่จะเป็นคู่ความอีก จำเลยที่ 3ไม่มีสิทธิอุทธรณ์ จึงไม่รับอุทธรณ์ จำเลยที่ 3 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์สั่งยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง จำเลยที่ 3 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ยืนตามคำสั่งของศาลชั้นต้น คำสั่งนี้ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรกจึงไม่รับฎีกา จำเลยที่ 3 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับฎีกา
ศาลฎีกาสั่งว่า “พิเคราะห์แล้ว คำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ยื่นตามคำปฎิเสธของศาลชั้นต้นไม่ยอมรับอุทธรณ์นั้น เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรกผู้อุทธรณ์จะฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลอุทธรณ์หาได้ไม่ ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 3 ชอบแล้ว ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยที่ 3 ค่าคำร้องให้เป็นพับ”
