แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าทุนทรัพย์ต้องคิดตามที่โจทก์แต่ละคนฎีกาซึ่งปรากฏว่าทุนทรัพย์ ที่พิพาทในชั้นฎีกาของโจทก์แต่ละคนไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาของโจทก์ทั้งสอง เป็นการโต้แย้งดุลพินิจการวินิจฉัยพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกา จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาให้โจทก์ทั้งสอง โจทก์ทั้งสองเห็นว่า โจทก์ทั้งสองรับช่วงสิทธิจากผู้เอาประกันภัยเพื่อดำเนินคดีกับจำเลยโดยอาศัยสิทธิตามกรมธรรม์ประกันภัยเดียวกัน และต้องร่วมกันรับผิดต่อผู้เอาประกันภัยเป็นหนี้ร่วมอันมิอาจแบ่งแยกได้ เมื่อทุนทรัพย์ในคดี 203,274 บาท จึงไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน 116,187 บาท ให้โจทก์ที่ 1 และชำระเงินจำนวน 77,458 บาท ให้โจทก์ที่ 2 พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันที่ 4 มกราคม 2534 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จให้แก่โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 95 แผ่นที่ 2) โจทก์ทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 98)
คำสั่ง หนี้ที่โจทก์แต่ละคนฟ้องเรียกเป็นหนี้อันอาจแบ่งแยกได้ จึงต้องถือทุนทรัพย์แยกจากกันตามรายตัวโจทก์ เมื่อจำนวนหนี้ ตามสิทธิของโจทก์แต่ละคนไม่เกินสองแสนบาท ย่อมต้องห้ามฎีกา ในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรก ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ทั้งสอง ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
