แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ ทุกข้อ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลให้ทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาที่ว่า จำเลยผู้ขายยังไม่ได้ส่งมอบที่ดินแปลงเนื้อที่ 30 ตารางวา ให้แก่โจทก์ผู้ซื้อ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 461,462 นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 72,79 แผ่นที่ 2) โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดิน ขอให้จำเลย จดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์และแบ่งแยกที่ดินเนื้อที่ 30 ตารางวา ให้แก่โจทก์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 66) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 70)
คำสั่ง คดีนี้มีจำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกา 30,000 บาท ไม่เกินสองแสนบาทต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า พยานหลักฐานของจำเลยมีน้ำหนัก มั่นคงกว่าพยานหลักฐานโจทก์ฟังได้ว่าจำเลยได้โอนที่ดิน แปลงเนื้อที่ 100 ตารางวา และแปลงเนื้อที่ 30 ตารางวาให้แก่โจทก์แล้ว ที่โจทก์ฎีกาว่า จำเลยยังไม่ได้ส่งมอบที่ดิน แปลงเนื้อที่ 30 ตารางวา แก่โจทก์จึงเป็นฎีกาที่โต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ เป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าว ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
