แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยทั้งหมดเป็นปัญหาข้อเท็จจริงคดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น และลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218จึงไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ขอให้ศาลฎีกาใช้ดุลพินิจลงโทษจำเลยสถานเบาให้เหมาะสมตามพฤติการณ์แห่งคดี โปรดสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 4,7,8,26,75,76,102 ฯลฯประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 ฯลฯ จำเลยมีกัญชาไว้ในครอบครองอันเป็นกัญชาจำนวนเดียวกับการผลิต เป็นความผิดกรรมเดียว ลงโทษฐานผลิต ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก 4 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 2 ปี ฯลฯ
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 30)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 31)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่จำเลยฎีกาขอให้ลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษนั้นเป็นฎีกาดุลพินิจของศาล จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ยกคำร้อง
