แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า เป็นอุทธรณ์โต้แย้งข้อเท็จจริง และไม่เป็นสาระแก่คดี ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 จึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยตามกฎหมายคุ้มครองแรงงานหรือไม่ และที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าโจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลย เป็นการนำพยานหลักฐานนอกสำนวนมาวินิจฉัย จึงไม่ชอบด้วยกฎหมายปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เป็นสาระสำคัญแก่คดี โปรดกลับคำสั่งของศาลแรงงานกลางและมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 39)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายเงิน 2,430 บาท ให้แก่โจทก์จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 30)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 37)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 ที่ว่าศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าโจทก์เป็นลูกจ้างจำเลย และจำเลยค้างจ่ายค่าจ้างเป็นการนำพยานหลักฐานนอกสำนวนมาวินิจฉัยไม่ชอบด้วยกฎหมาย และอุทธรณ์ข้อ 2.2 ที่ว่านอกจากคำเบิกความของโจทก์แล้วทางจำเลยก็เบิกความสนับสนุนว่าโจทก์ไม่ได้ทำงานให้แก่จำเลยในฐานะลูกจ้าง ถือไม่ได้ว่าโจทก์เป็นลูกจ้างจำเลยนั้น เป็นอุทธรณ์โต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่วินิจฉัยว่า ทางนำสืบของจำเลยที่ว่าโจทก์มาขอฝึกงานด้านบัญชีกับจำเลยโดยไม่มีการจ่ายเงินให้เป็นการตอบแทนมีพิรุธ มีน้ำหนักน้อยแต่ตามพฤติการณ์แห่งคดีและพยานโจทก์ซึ่งไม่ปรากฏเหตุพิรุธ จึงมีน้ำหนักดีกว่าพยานจำเลยฟังได้ว่าจำเลยค้างจ่ายค่าจ้างแก่โจทก์ดังนี้ จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
