แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า จำเลยอุทธรณ์ในลักษณะข้อกฎหมายว่า ข้อเท็จจริง ที่รับฟังได้แปลความตามกฎหมายได้ว่าเป็นการนัดหยุดงาน เพื่อบีบบังคับจำเลยฯ และไม่เห็นพ้องคำพิพากษาในเรื่อง ค่าเสียหาย ซึ่งเป็นการให้รับฟังข้อเท็จจริงที่ฝ่าฝืน กับคำพิพากษาของศาลแรงงานกลาง เป็นการโต้เถียง ข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่ปัญหาข้อกฎหมาย ถือว่าเป็นอุทธรณ์ ในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งฯ มาตรา 54 จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยที่ว่าการเลิกจ้างของจำเลยเป็นธรรมหรือไม่ เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 59)
คดีทั้งสิบห้าสำนวนนี้ ศาลมีคำสั่งให้รวมพิจารณากับคดีอื่นอีก 1 สำนวนซึ่งโจทก์ถอนฟ้องไประหว่างพิจารณาโดยเรียกโจทก์ทั้งสิบห้าสำนวนเป็นโจทก์ที่ 1 ถึงโจทก์ที่ 12และโจทก์ที่ 14 ถึงโจทก์ที่ 16 ตามลำดับ
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินสินจ้าง แทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชย และค่าเสียหาย แก่โจทก์ที่ 1ถึงที่ 12 และโจทก์ที่ 14 ถึงโจทก์ที่ 16
จำเลยอุทธรณ์เฉพาะส่วนของโจทก์ 11 สำนวนศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ (อันดับ 45)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 59)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว แม้จำเลยจะอุทธรณ์ว่า การเลิกจ้าง ของจำเลยไม่ใช่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมาย แต่การวินิจฉัยย่อมจะต้องอาศัยข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยข้อกฎหมายดังกล่าว การเถียงข้อเท็จจริง ที่ศาลแรงงานกลางฟังเป็นยุติแล้วว่า โจทก์ทั้งสิบห้าคน ไม่ได้กระทำผิด การเลิกจ้างของจำเลยเป็นการเลิกจ้าง ที่ไม่มีเหตุ เพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยข้อกฎหมายตามอุทธรณ์ ของจำเลย จึงมีผลเป็นอย่างเดียวกันกับการอุทธรณ์ ในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้ง ศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
