แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาจำเลยข้อ 2(ค) เป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกา ส่วนข้ออื่นเป็นปัญหาข้อกฎหมาย จึงรับเป็นฎีกาจำเลยเฉพาะข้อ 2(ก)(ข) นอกนั้นไม่รับจำเลยเห็นว่า คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาข้อ 2(ค) ในเรื่องการใช้ดุลพินิจลงโทษเป็นการไม่ถูกต้อง เพราะการโต้แย้งดุลพินิจตามคำพิพากษาของศาลเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้วินิจฉัยต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 108)
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(1)(8) จำคุก 5 ปี
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 106)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 108)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่จำเลยฎีกาว่าศาลพิพากษาลงโทษจำเลยหนักเกินไปควรลงสถานเบา เป็นการฎีกาเกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของศาลจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ศาลชั้นต้น สั่งไม่รับฎีกาของจำเลยข้อนี้ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
