แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลอุทธรณ์ มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ยืนตามศาลชั้นต้น คำสั่งศาลอุทธรณ์ เป็นที่สุด ต้องห้ามฎีกา จึงไม่รับฎีกาคำสั่ง คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด ผู้ร้องเห็นว่า คดีนี้ยังไม่ถึงที่สุด อีกทั้งมิได้ทำให้คดี เสร็จไปทั้งเรื่อง ผู้ร้องจึงมีสิทธิฎีกาคำสั่งได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไปด้วย หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 66) คดีสืบเนื่องมาจากเจ้าพนักงานบังคับคดีได้ประกาศขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยเพื่อขายทอดตลาดนำเงินมาชำระให้โจทก์ ตามคำพิพากษา ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์และคำร้องขอดำเนินคดี อย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ตามคำร้องมิได้แสดงว่า คดีผู้ร้องมีมูล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 155 ให้ยกคำร้อง ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งให้ยกคำสั่งศาลชั้นต้นที่ยกคำร้องขอดำเนินคดี อย่างคนอนาถา ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการไต่สวนคำร้องดังกล่าว และมีคำสั่งใหม่ตามรูปคดีศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้ว มีคำสั่งว่า คดีของผู้ร้องไม่มีมูลจะฟ้องร้องตามประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 155 วรรคหนึ่ง ให้ยกคำร้อง หากผู้ร้องประสงค์จะดำเนินคดีต่อไปให้นำเงินค่าธรรมเนียม มาชำระภายใน 15 วัน นับแต่วันที่ 15 สิงหาคม 2537 ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ผู้ร้องยื่นอุทธรณ์ เกินกำหนดเวลา 7 วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรคท้าย จึงไม่รับอุทธรณ์คำสั่ง ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ภาค 1มีคำสั่งให้ยกคำร้อง ผู้ร้องฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 59) ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 60)
คำสั่ง การที่ศาลชั้นต้นปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้อง และศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งยืนตามคำสั่งของศาลชั้นต้นดังกล่าว โดยให้ยกคำร้องของ ผู้ร้อง ด้วยเหตุผู้ร้องยื่นอุทธรณ์ พ้นกำหนดเวลาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 156 วรรคท้าย นั้น มิใช่คำสั่งยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ด้วยเนื้อหาในอุทธรณ์ของผู้ร้องอันจะเป็นคำสั่งซึ่งเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรก ผู้ร้องจึงมีสิทธิฎีกาได้ ให้รับฎีกาของผู้ร้องไว้ดำเนินการต่อไป
