แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ทั้งสองเป็นฎีกาข้อเท็จจริงทั้งหมด ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับโจทก์ทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของโจทก์ทั้งสองเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ขอได้โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ในส่วนที่เป็นข้อกฎหมายไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยที่ 2 ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 142แผ่นที่ 2) ส่วนจำเลยที่ 1 ที่ 3 ที่ 4 ที่ 6 และที่ 7 ส่งสำเนาคำร้องให้ไม่ได้เนื่องจากหาตัวไม่พบ สำหรับจำเลยที่ 5 ไม่ปรากฏหลักฐานว่าได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งเจ็ดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 175,83
ศาลชั้นต้นได้สอบมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีโจทก์มีมูล จึงมีคำสั่งให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 136)
โจทก์ทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 139)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของโจทก์ทั้งสองล้วนเป็นการโต้แย้งคัดค้านดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ เป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกานั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
